Με διήμερες λατρευτικές εκδηλώσεις εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Αστείου στο Δυρράχιο Αλβανίας, όπου διετέλεσε Επίσκοπος. Στο Ναό, που φέρει τ' όνομά του, μαζί και του Αποστόλου Παύλου, την παραμονή της εορτής, Παρασκευή 5 Ιουλίου, τελέστηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας, ενώ ανήμερα της εορτής, Σάββατο 6 Ιουλίου, τελέστηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετ' αρτοκλασίας, όπου ιερούργησε ο εορτάζων Επίσκοπος Βίλιδος Αστείος, συμπαραστατούμενος από ιερείς της πόλης, αλλά και των Τιράνων.
του π. Ηλία Μάκου
Ο άγιος Αστείος ήταν και είναι πολύ δημοφιλής μεταξύ των χριστιανών του Δυρραχίου, όπως ακριβώς και ο Απόστολος Παύλος.
Ο άγιος Αστείος για τους Χριστιανούς του Δυρραχίου είναι αντάξιος της τιμής, που του αποδίδεται, γιατί την πίστη του την απέδειξε και με την ευλάβειά του προς το Θεό, αλλά και με τον ανθρωπισμό του.
Με την μαρτυρική θυσία του, αλλά και με την αγάπη του προς τον άνθρωπο. Με τον αλτρουισμό του.
Ένα βασικό δίδαγμα από τη ζωή του είναι ότι τον άνθρωπο τον κάνει άνθρωπο η ποιότητα των αισθημάτων του.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ανήγειρε ναό προς τιμή του αγίου Αστείου και του Αποστόλου Παύλου, απέναντι από τον χώρο όπου, ώς τον θρησκευτικό διωγμό του 1967, υπήρχαν η εκκλησία του αγίου Σπυρίδωνος και η Μητροπολιτική έδρα.
Ο θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε το Νοέμβριο του 1994.
Στο ναό αυτό, ημιτελής ακόμη, το Νοέμβριο του 1999, οι Ορθόδοξοι του Δυρραχίου υποδέχθηκαν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, κατά την πρώτη επίσκεψή του στην Αλβανία.
Οι εργασίες οικοδόμησης ολοκληρώθηκαν στις αρχές του 2002.
Τα εγκαίνια του ναού έγιναν στις 3 Μαΐου 2009, Κυριακή των Βαΐων, από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο.
Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος δώρισε το τέμπλο και τον επισκοπικό θρόνο (χειροποίητα ξυλόγλυπτα , έργα από γλύπτες του Πόγραδετς), καθώς και 32 πολυελαίους, 5 ηλεκτρονικές καμπάνες κ.τ.λ.
Αλλά και οι κάτοικοι του Δυρραχίου δεν έμειναν αδιάφοροι και έδωσαν χρήματα για αγριγραφίες και για ότι άλλο χρειάστηκε.
Να σημειωθεί ότι επί πολλούς αιώνες το Δυρράχιο παρέμεινε η ιστορική έδρα των Ορθοδόξων του αλβανικού χώρου.
Από την ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας το 1937 η έδρα της μεταφέρθηκε στα Τίρανα, αλλά ο ιστορικός της τίτλος αναφέρεται μαζί με την Αρχιεπισκοπή των Τιράνων.
Το θείο λόγο κήρυξε ο Επίσκοπος Αστείος τονίζοντας ότι ο άγιος ζούσε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Και βάδιζε με συνέπεια την οδό του αγιασμού.
Και, πραγματικά αυτή ήταν η πορεία του.
Μια πορεία, που τον οδήγησε στο φρικτό θάνατο από τσιμπήματα μελισσών πάνω στο σταυρό, όπου τον είχαν καρφώσει οι ειδωλολάτρες, αλείφοντας πρώτα με μέλι ολόκληροι το σώμα του. Άφησε τον εαυτό του με εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού και έκανε με φιλότιμο το χρέος τους, φτάνοντας έως τη θυσία του.
Ο μάρτυρας Αστείος, ήταν άνθρωπος ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στο Θεό και γι' αυτό επιτέλεσε την αποστολή του με τρόπο υποδειγματικό, τελείως θεάρεστο.
Το πνεύμα και ο τρόπος της διακονία του αγίου είναι ένας δείκτης, για όσους υπηρετούν από οποιαδήποτε θέση την Εκκλησία, αλλά και για τους απλούς πσιτούς.
Ό,τι έπραττε, το έπραττε αποκλειστικά για τη δόξα του Θεού και δεν τον μόλυνε κανένα εγωιστικό ελατήριο, καμία υλική επιθυμία, καμία διάθεση αντιζηλίας. Αλλά μόνη του επιδίωξη ήταν να ωφελούνται οι ψυχές.
Ήταν αληθινός Χριστιανός, που δεν φρονούσε τα επίγεια, αλλά ήξερε ποια ήταν η παντοτινή, η αιώνια πατρίδα του.
Επειδή σκεπτόταν τον ουρανό, ξεπερνούσε εύκολα τις θλίψεις των εγκοσμίων, γιατί στη θέση τους έβαζε τα υπερκόσμια.
Η σκέψη ότι κάποια μέρα θα καθίσει στο θεϊκό τραπέζι, τον βοηθούσε να στολίζει την ψυχή του με έργα αρετής και αγάπης.
Αντίθετα εμείς δενόμαστε με τα εφήμερα και προσκολλάται η καρδιά μας στα παρόντα, σ' αυτά, που φεύγουν και σύντομα χάνονται.
Πολλές φορές καταβάλλουμε υπεράνθρωπες προσπάθειες να κερδίσουμε μια θέση στην κοινωνία.
Πόσο περισσότερο, όμως, αξίζει να κοπιάζουμε για μια θέση στη χαρά του Θεού.
Ο άγιος Αστείος, Επίσκοπος Δυρραχίου, υπήρξε ένα εύγλωττο παράδειγμα Χριστιανού όνομα και πράγμα.
Στο πρόσωπό του ήταν ζωγραφισμένη η εικόνα του Θεού και τα έργα των χειρών του, τα αισθήματά του, οι σκέψεις του ήταν εφάμιλλα της πίστης του.