Δύο πολιτικές υποθέσεις, εκείνη του βουλευτή Έρβιν Σαλιάνι και του εκλεγμένου δημάρχου Χιμάρας, Φρέντη Μπελέρη, δείχνουν πως το νέο δικαστικό σύστημα έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται ως εργαλείο εξόντωσης της αντιπολίτευσης. Και στις δύο περιπτώσεις παρατηρούνται ομοιότητες: πρώτον, οι κατηγορούμενοι είχαν δεχθεί επιθέσεις από τον πρωθυπουργό, ο οποίος είχε προβλέψει τις καταδίκες τους πριν ακόμη η δικαιοσύνη αναλάβει την υπόθεση. Δεύτερον, και οι δύο ήταν από τους λίγους επιτυχημένους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης στις πρόσφατες τοπικές εκλογές, με τον Μπελέρη να κερδίζει στη Χειμάρρα και τον Σαλιάνι να ηγείται της εκστρατείας στην Καβάγια.
Ωστόσο, αυτά δεν είναι τα μοναδικά κοινά σημεία. Μια ανησυχητική διάσταση αυτών των διαδικασιών είναι ότι τα δικαστήρια, που προέκυψαν από τη μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης, λειτουργούν ως επικυρωτές ψευδών μαρτυριών, που η αστυνομία στρατολογεί και χειραγωγεί για να πλήξει την αντιπολίτευση.
Στην περίπτωση του Μπελέρη, ο οποίος κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για εξαγορά ψήφων, η δίκη βασίστηκε σε αντιφατικές μαρτυρίες ενός ατόμου με ποινικό παρελθόν, του Αρσέν Ράμα, τον οποίο η τοπική αστυνομία είχε χρησιμοποιήσει ξανά σε άλλες περιπτώσεις. Υπήρξαν ακόμη αποδείξεις πως ο Ράμα είχε πληρωθεί από την αστυνομία για να παγιδεύσει τον πολιτικό αντίπαλο του κυβερνώντος κόμματος.
Παρομοίως, στην υπόθεση του Σαλιάνι, εμφανίστηκε ένας άλλος μάρτυρας της αστυνομίας, ο Άλφρεντ Αλιζότι, ο οποίος υποστήριξε ότι ο φερόμενος ως διακινητής ναρκωτικών σε μια ηχογράφηση δεν ήταν ο αδερφός του υπουργού Εσωτερικών, Φατμίρ Τζάφα, αλλά ότι εκείνος, ο Αλιζότι, είχε παίξει το ρόλο για να παραπλανήσει την κοινή γνώμη.