«Στο τέλος δεν θα θυμόμαστε τα λόγια των εχθρών μας, αλλά τη σιωπή των φίλων μας»
(Με αφορμή το σημερινό 40ήμερο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα)
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
Σαν να μην έφτανε η εν ψυχρώ δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα από τους Βουλιαράτες την ημέρα της εθνικής μας εορτής, που την βάψανε με αίμα, σαν να μην έφταναν οι λασπολογίες και οι ανιστόρητες δηλώσεις, η εθνικιστική τους ρητορική και η αγριότητα κατά των μελών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, δημιουργώντας ένα κλίμα ανασφάλειας, φόβου και βίας, τώρα βάλανε στο στόχαστρο την ίδια την ιστορία μας. Μια ιστορία χαρακωμένη με αγώνες και ανδραγαθήματα, βαμμένη με αίμα. Κι όταν ένας λαός δεν έχει ιστορία, σημαίνει ότι δεν έχει οντότητα, δεν έχει παρελθόν και μέλλον.
Η Αλβανία τίμησε με κάθε επισημότητα τον συνεργάτη των ναζί Μιντάτ Φράσερι.
Η έκφραση «την ιστορία τη γράφουν οι νικητές» είναι τόσο αόριστη, ώστε να μπορεί ταυτόχρονα να ερμηνεύεται με διαμετρικά αντίθετο τρόπο. Ανάλογα με το τι σημαίνει η λέξη «ιστορία» και για ποια ιστορία μιλούμε, ανάλογα με το τι σημαίνει «νικητές» και για τι είδους νίκη μιλούμε. Διότι και πολλές ιστορίες για την ίδια εποχή υπάρχουν, αλλά έχουμε και νικητές που αργότερα ηττήθηκαν.
Οι απαράγραπτες ευθύνες της δημοσιογραφικής και πολιτικής εξουσίας
Γράφει ο πρέσβης ε.τ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΛΛΙΑΣ
Το πλήρες κείμενο του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας – Η κατάσταση στην Αλβανία μετά το 1920 – Ο Αχμέτ Ζώγου και οι διώξεις σε βάρος της ελληνικής μειονότητας – Η στάση της αλβανικής κυβέρνησης απέναντι στην Εκκλησία - Μια συγκλονιστική επιστολή από τον Γιαννάκη Σπύρο προς τον υπουργό Εξωτερικών Λ. Κανακάρη-Ρούφο
Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις είναι τις τελευταίες μέρες στο προσκήνιο μετά την άνανδρη δολοφονία του ομογενή Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες (να σημειώσουμε εδώ ότι οι Βουλιαράτες στην απογραφή του 1914, είχαν 865 κατοίκους οι οποίοι ήταν όλοι Έλληνες).
Και δυστυχώς οι αλβανικές προκλήσεις συνεχίζονται είτε με δηλώσεις αξιωματούχων, όπως του πρωθυπουργού Έντι Ράμα, που δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει υβριστικούς χαρακτηρισμούς για τον νεκρό Κ. Κατσίφα είτε με ενέργειες από τις επίσημες Αρχές, όπως η απαγόρευση εισόδου στην Αλβανία σε 52 Έλληνες οι οποίοι παραβρέθηκαν στην κηδεία του Κ. Κατσίφα.
Είναι πολλά που αυτή την στιγμή δεν έχει, ενώ θα έπρεπε να είχε η Αλβανία.
Δεν έχει πραγματική και λειτουργική οικονομία. Θα έπρεπε να είχε προκειμένου καταπολεμήσει φτώχεια και κοινωνική εξαθλίωση η οποία αν μη τι άλλο διώχνει τον πληθυσμό ή κρατάει την κοινωνία σε μια κατάσταση πλήρους ακινησίας. Τα στοιχεία είναι εύγλωττα. Την οικονομία την έχει από καιρό σκοτώσει η παραοικονομία που στηρίζεται στην παραγωγή και διακίνηση ναρκωτικών. Ενδείξεις την εντελώς παράλυσης οικονομικής δραστηριότητας είναι η απομάκρυνση ξένων επενδυτών και ειδικά του τραπεζικού κλάδου που είναι ο καλύτερος ανιχνευτής του τι μέλει γενέσθαι.
Του Αλέξανδρου Θ. Δριβα (*)
Γραφει ο Δημήτρης Δανίκας
Μετά την άνανδρη εκτέλεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες, τα πράγματα στη Βόρεια Ήπειρο τείνουν να γίνουν πιο σκληρά και αδυσώπητα. Ειδικά για τους εναπομείναντες Βορειοηπειρώτες, η συνεχή σιωπή του εθνικού τους κέντρου, συνδράμει αρνητικά στο όλο κλίμα.
Η ΥΠΟΤΟΝΙΚΗ και αμήχανη αντίδραση της ελληνικής πλευράς στην εκτέλεση από την αλβανική αστυνομία του ομογενή Κωνσταντίνου Κατσίφα και σε όσα ακολούθησαν, αλλά και η αντιμετώπιση της κατάστασης που διαμορφώνεται από την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο, αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει αποτελεσματική διαχείριση κρίσεων στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Αποδεικνύουν επίσης ότι η παρουσία του κ. Τσίπρα ως υπουργού των Εξωτερικών, είναι διακοσμητική και έχει δημιουργήσει ένα επικίνδυνο κενό στη διπλωματική δραστηριότητα της χώρας. Ειδικά με την Αλβανία, ενώ οι στόχοι είναι ξεκάθαροι, είναι φανερό ότι η στρατηγική για την επίτευξη αυτών των στόχων χρειάζεται αναθεώρηση και αναπροσαρμογή.
Ο χαρακτηρισμός της Βαλκανικής ως πυριτιδαποθήκης της Ευρώπης, όχι μόνο δεν είναι τυχαίος, αλλά παρουσιάζει μια διαχρονικότητα αρκετά σπάνια για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Η μονίμως εύφλεκτη κατάσταση οφείλεται κυρίως στη γεωστρατηγική θέση της χερσονήσου και στην επιδίωξη πολλών, παγκόσμιων ή περιφερειακών παραγόντων, να ασκήσουν επιρροή. Και η αφορμή για την ανάμιξή τους δεν είναι άλλη από την ύπαρξη ενός μωσαϊκού εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων εντός των κρατών, ως συνέπεια της χάραξης των συνόρων με βάση τη διαχρονική αρχή «διαίρει και βασίλευε».
Το τίμημα είναι η ζωή ενός ακόμη Έλληνα, στο όνομα της πατρίδος μας.Το όφελος είναι η αφύπνιση του πατριωτικού μας φρονήματος. Αυτό που κατάφερε ο Κωνσταντίνος Κατσίφας με τον θάνατό του, είναι να μάθουν περισσότεροι άνθρωποι, πως η Βόρεια Ήπειρος είναι μια περιοχή, όπου ζει, Ελληνική Εθνική Μειονότητα.