Οι οικονομικές απώλειες από τη μετανάστευση προκύπτουν με δύο τρόπους. Αρχικά, θεωρούνται ως απώλειες οι επενδύσεις που γίνονται στην εκπαίδευση των ατόμων που φεύγουν από τη χώρα. Οι πολίτες εκπαιδεύονται με δημόσια χρήματα, αλλά τελικά προσφέρουν τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους στις χώρες όπου μεταναστεύουν.
Δεύτερον, η μετανάστευση οδηγεί σε απώλειες ΑΕΠ. Σύμφωνα με τη μελέτη, για κάθε άτομο που φεύγει, η χώρα χάνει περίπου 14.000 ευρώ από το ΑΕΠ ετησίως.
Η μελέτη «Το κόστος της μετανάστευσης των νέων στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων» από το Westminster Foundation for Democracy ανέλυσε ότι κάθε χρόνο περίπου 41.700 άτομα φεύγουν από την Αλβανία, με 37.540 από αυτούς να είναι σε ηλικία εργασίας. Υποθέτοντας ότι όλοι βρίσκουν εργασία στις χώρες υποδοχής, υπολογίζεται πως οι οικονομικές απώλειες για την Αλβανία ανέρχονται σε 456 εκατομμύρια ευρώ από τη χαμένη προστιθέμενη αξία. Συμπεριλαμβάνοντας και τις έμμεσες επιπτώσεις, όπως η αδυναμία πρόληψης της μετανάστευσης μέσω απασχόλησης, η συνολική ετήσια απώλεια ανέρχεται σε 559 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό σημαίνει πως κάθε εργαζόμενος που φεύγει από τη χώρα «παίρνει» μαζί του περίπου 14.900 ευρώ από το μελλοντικό ΑΕΠ της χώρας.
Μια άλλη μεγάλη απώλεια αφορά τις επενδύσεις στην εκπαίδευση. Για παράδειγμα, η εκπαίδευση ενός μαθητή που ολοκλήρωσε το σχολείο το 2018 κοστίζει περίπου 6.000 ευρώ για τη βασική εκπαίδευση, 9.300 ευρώ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και 18.300 ευρώ για τις πανεπιστημιακές σπουδές. Το κόστος για την ολοκλήρωση διδακτορικών σπουδών (PhD) ανέρχεται σε περίπου 32.000 ευρώ.
Οι συνολικές απώλειες από την εκπαίδευση των ατόμων που μεταναστεύουν κάθε χρόνο κυμαίνονται από 201 εκατομμύρια έως 504 εκατομμύρια ευρώ. Συνολικά, η Αλβανία χάνει ετησίως μεταξύ 800 εκατομμυρίων και 1 δισεκατομμυρίου ευρώ λόγω της μετανάστευσης.
Από την άλλη πλευρά, το μεγαλύτερο όφελος από τη μετανάστευση είναι οι εμβάσματα. Η Αλβανία είναι μία από τις χώρες με τη μεγαλύτερη συνεισφορά από τα εμβάσματα στην Ευρώπη, με 7% του ΑΕΠ να προέρχεται από αυτά. Όταν συνυπολογιστούν και άλλες πηγές, όπως κοινωνικές μεταβιβάσεις και εισοδήματα των μεταναστών, η συνεισφορά αυτή φτάνει το 10% του ΑΕΠ.
Ωστόσο, παρά τη σημασία των εμβασμάτων, δεν βοηθούν την οικονομική ανάπτυξη μακροπρόθεσμα, καθώς το μεγαλύτερο μέρος τους χρησιμοποιείται για προσωπική κατανάλωση και όχι για επενδύσεις.