Σας γραφω για ενα προσωπικο μου προβλημα, που πιστευω οτι μεταφραζεται σε προβλημα της μικρης μας κοινωνιας. Ο πατερας μου, Γρηγορης Ραπος, το 1981, αγορασε απο το τοτε κρατος τρεις τοιχους και με δικα του εξοδα τελειωσε τις εργασιες και μετετρεψε αυτους τους τοιχους σε κατοικια. Η οικογενεια μου διαμενει σε αυτο το σπιτι τα τελευταια 30 χρονια.

Το σπιτι αυτο, ειχε ξεκινησει να κατασκευαζεται απο μια αλλη οικογενεια το ετος 1964, το οποιο λογω απομακρυνσης της οικογενειας, εμεινε ημιτελες. Το 1993 η οικογενεια αυτη επεστρεψε και πηρε τιτλο ιδιοκτησιας ολης της κατοικιας (στην οποια στεγαζονται αυτη τη στιγμη 3 οικογενειες) χωρις να λαβει κανεις υπ´ οψη το γεγονος οτι το κρατος ειχε κανει ηδη μια αγοραπωλησια σε αυτη την ιδιοκτησια (1981). Ακολουθησε μια σειρα δικαστηριων, η οποια ακομα δεν εχει τελειωσει.

Βασιζομενοι στην προσφατη τροποποιηση νομου για την επιστροφη των ιδιοκτησιων στους πρωην ιδιοκτητες απο τους ενοικιαστες, η οικογενεια του Γρηγορη Ραπου, μπηκε σε αυτη την κατηγορια και την Δευτερα 11/3 καλειται να εκκενωσει την κατοικια μετα της παρουσιας της αστυνομιας. Η οικογενεια αυτη δεν διαθετει καμια αλλη κατοικια, δεν της προσφερεται καμια αποζημιωση για τα εξοδα που εχει κανει για να ολοκληρωσει το σπιτι αυτο και καμια εναλλακτικη στεγασης, κυριολεκτικα μας πετανε στο δρομο.

Καλουμε ολους τους συμπατριωτες μας σε συμπαρασταση την Δευτερα 11/3, αυτη ειναι μια αδικια που συμβαινει εις βαρος μας και στη θεση μας θα μπορουσε να ειναι οποιοδηποτε μελος της κοινωνιας μας.

Εγκντα Ραππου