Πρόσφατα, στην Ελλάδα ανακαλύφθηκε το κρανίο ενός πολεμιστή, το οποίο αποκάλυψε μια εκπληκτική ιατρική παρέμβαση που είχε γίνει πάνω από 600 χρόνια πριν. Ο πολεμιστής αυτός, που πιθανόν ήταν αρχηγός ενός οχυρού, αποκεφαλίστηκε από τους Οθωμανούς τον 14ο αιώνα κατά τη διάρκεια μιας βίαιης μάχης. Το εντυπωσιακό στοιχείο της ανακάλυψης δεν ήταν μόνο ο τραγικός θάνατός του, αλλά και η χειρουργική επέμβαση στην οποία είχε υποβληθεί περίπου δέκα χρόνια νωρίτερα, όταν είχε τραυματιστεί στο σαγόνι. Αυτή η επιδιόρθωση, με χρήση χρυσής κλωστής, εφαρμόστηκε σύμφωνα με τις αρχές του Ιπποκράτη, του πατέρα της ιατρικής, που έζησε περίπου 1.800 χρόνια πριν.
Η αποκατάσταση του σπασμένου σαγονιού έγινε με μια τεχνική που χρησιμοποιούσε χρυσά σύρματα για να κρατήσουν το σπασμένο οστό στη θέση του. Η διαδικασία αυτή έγινε με τέτοιον τρόπο ώστε να μην απαιτείται επέμβαση ανοιχτού τύπου, αλλά να διατηρούνται οι λειτουργίες του στόματος. Τα σύρματα ήταν τυλιγμένα γύρω από τα δόντια του πολεμιστή, βοηθώντας στην πλήρη επούλωση του τραύματος. Η τεχνική αυτή προτάθηκε αρχικά από τον Ιπποκράτη, τον μεγάλο Έλληνα γιατρό του 5ου αιώνα π.Χ., γεγονός που αποδεικνύει την επίδραση της αρχαίας ελληνικής ιατρικής στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία του 14ου αιώνα.
Ο καθηγητής ανθρωπολογίας Αναγνώστης Αγελαράκης από το Πανεπιστήμιο Adelphi, ο οποίος ανέλαβε τη μελέτη του κρανίου, δήλωσε ότι η επέμβαση ήταν μια εξαιρετικά προηγμένη διαδικασία για την εποχή της. Αναλύοντας το κρανίο και την κάτω γνάθο, διαπίστωσε ότι το σαγόνι του πολεμιστή είχε σπάσει σε δύο κομμάτια και επιδιορθώθηκε με ακρίβεια. Η χειρουργική αυτή τεχνική, παρότι απλή με τα σημερινά δεδομένα, απαιτούσε εξειδικευμένες γνώσεις για να μπορέσει να εφαρμοστεί σωστά χωρίς να προκληθούν επιπλοκές. Ο Αγελαράκης σημείωσε πως η τεχνική επιβεβαιώνει ότι ο πολεμιστής κατείχε υψηλή θέση στην κοινωνία, καθώς μόνο άτομα με κύρος θα είχαν πρόσβαση σε τέτοιου είδους φροντίδα.
Μετά τον θάνατό του, ο πολεμιστής αποκεφαλίστηκε από τους Οθωμανούς, πιθανόν ως πράξη ταπείνωσης. Η ανακάλυψη της ταφής του στο οχυρό Πολυστύλων της Δυτικής Θράκης έγινε το 1991, και η προσεκτική ανάλυση του κρανίου του κατέδειξε τη μοναδική ιστορία της ζωής και του θανάτου του. Η ταφή του κεφαλιού του έγινε ξεχωριστά από το υπόλοιπο σώμα του, το οποίο δεν βρέθηκε ποτέ. Το κεφάλι του τοποθετήθηκε σε έναν ήδη υπάρχοντα τάφο, που ανήκε σε ένα παιδί, πιθανόν για να αποδοθούν τιμές στον πολεμιστή, χωρίς να υπάρξει ανησυχία για την αντίδραση των Οθωμανών.
Η μελέτη του καθηγητή Αγελαράκη αποκαλύπτει επίσης πως το κρανίο έδειξε σημάδια πλήρους επούλωσης μετά την επέμβαση, αποδεικνύοντας ότι η ιατρική επέμβαση ήταν επιτυχής και ο πολεμιστής μπόρεσε να συνεχίσει τη ζωή του για τουλάχιστον μια δεκαετία πριν χάσει τη ζωή του στη μάχη. Η χειρουργική μέθοδος που εφαρμόστηκε, βασισμένη στην αρχαία ιατρική γνώση, επιβεβαιώνει πως οι Έλληνες γιατροί της Βυζαντινής εποχής συνέχιζαν να εφαρμόζουν τεχνικές που είχαν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα.