Το παζάρι του Αργυροκάστρου και οι κολιάκηδες


Παρακάτω θα διαβάσετε έναν μεσελέ (ιστοριούλες στα πεζούλια και τις εξώθυρες) του Αλέξανδρου Χ. Μαμμόπουλου από την μεγάλη του συλλογή στους τόμους "ΗΠΕΙΡΟΣ" του 1961
Το παζάρι του Αργυροκάστρου και οι κολιάκηδες.
Μια ξεχωριστή νότα ευτράπελη και εξυπνότατη του Αργυροκάστρου ήταν οι κολιάκηδες, οι αγυιόπαιδες, τα χαμίνια, οι γαυριάδες. Άφθονη τροφή για δράση τους έδιναν οι πολυποίκιλοι τύποι, που κατέφθαναν στην πόλη τους απ' όλες τις περιφέρειες, που αναφέραμε. Ποιος μπορεί να τους λησμονήσει; Απ' αυτούς έγινε το συνώνυμο κολιάκης, που σημαίνει, σ' όλη την περιφέρεια, τον Καστρινό προς δήλωση πειράγματος, μα και τον πανούργο, τον έξυπνο, εκείνον που δεν σέβεται τον μεγαλύτερό του.

Μια επαρχιώτισσα γριά μπαίνει στην είσοδο της πόλεως. Ξεκαβαλλικεύει, σέρνει το γαϊδούρι από το καπίστρι και σκυφτή, κουφή, στηριζόμενη στο μπαστούνι ανέβαινε το καλντερίμι για το παζάρι.

Ο κολιάκης, αθέατος, από το διπλανό σοκάκι έχει ανέβει κιόλας στο σαμάρι του γαϊδάρου της γριάς και θρονιασμένος κουνάει τα πόδια του δαγκάνοντας ένα ψημένο καλαμπόκι.

Η θριαμβευτική πομπή συνεχίζει μέχρι την αγορά, όπου ο κολιάκης πασίγνωστος δέχεται τα πυρά των ομοίων του και σβέλτος, όπως είναι κατεβαίνει κι εξαφανίζεται ανάμεσά σ' αυτούς.


Ένας Λιάμπης πουλάει γάλα. Διαλαλεί το εμπόρευμά του.
- Κιούμστ τέ λέστ ** Γάλα πρόβειο

Απαντάει ο κολιάκης:
- Μπούζα μος τέ κέστ ** Τα χείλι σου να μη γελάσουν.

Αγριοκοιτάζει ο Λιάμπης και συνεχίζει:
- Κιούμστ τέ λίρ ** Γάλα φθηνό.

Και ο γαυριάς:
- Τέ μπέχετ σελίρ ** Να σου γίνει ξυνόγαλα.

Το πείραγμα γίνεται εκ του ασφαλούς και εξ αποστάσεως. Είναι σίγουρος ο κολιάκης, πως ο Λιάμπης δεν μπορεί ν' αφήσει κάτω το εμπόρευμά του, μέσα στην άγνωστη πόλη, για να τρέξει να τον πιάσει. Έτσι υφίσταται το μαρτύριο, μέχρις ότου ο πρώτος βαρεθεί να τον πειράζει, ή μέχρις ότου καταπιαστεί με άλλο θύμα, που παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον.


Απ' την συλλογή του κ. Φίλιππου Γιωβάννη

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου