Οι Αλβανοί εργαζόμενοι χρησιμοποιούν λιγότερο μαθηματικούς υπολογισμούς στην εργασία τους σε σύγκριση με τις χώρες των Βαλκανίων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς η οικονομία της χώρας βασίζεται σε ένα μοντέλο που δεν απαιτεί υψηλές δεξιότητες.
Πάνω από τους μισούς Αλβανούς (54%) δηλώνουν ότι κάνουν απλούς αριθμητικούς υπολογισμούς, όπως πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό ή διαίρεση, στο πλαίσιο της κύριας εργασίας τους, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Έρευνα Δεξιοτήτων και Θέσεων Εργασίας. Αυτό το ποσοστό είναι χαμηλότερο από το μέσο όρο των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων (60%) και της ΕΕ (76%).
Σύμφωνα με την έρευνα, οι άνδρες είναι πιο πιθανό να κάνουν απλούς υπολογισμούς από ό,τι οι γυναίκες (57% έναντι 51%) και οι νεότεροι εργαζόμενοι (66% στην ηλικιακή ομάδα 25-34 σε σχέση με 33% στην ομάδα 55-64). Τα καθήκοντα αυτά είναι πιο συνηθισμένα σε όσους έχουν ανώτερη εκπαίδευση (70%), συγκριτικά με όσους έχουν μεσαία εκπαίδευση (58%) ή χαμηλότερη (31%).
Επιπλέον, όσοι εργάζονται σε εξειδικευμένα επαγγέλματα (74%) είναι πιο πιθανό να κάνουν μαθηματικούς υπολογισμούς, σε σχέση με όσους εργάζονται σε χειρωνακτικές δουλειές (54%) ή σε θέσεις που απαιτούν λιγότερες δεξιότητες (47%).
Μόλις το 9% των Αλβανών δηλώνουν ότι χρησιμοποιούν πιο προχωρημένα μαθηματικά, όπως αλγεβρικούς υπολογισμούς ή στατιστική, ποσοστό χαμηλότερο από την ΕΕ (16%) και τα Βαλκάνια (11%). Η χρήση αυτών των μαθηματικών είναι πιο συνηθισμένη στους νεότερους εργαζόμενους (10% στην ηλικιακή ομάδα 25-34 και 14% στην ομάδα 35-44), ενώ στους μεγαλύτερους ηλικιακά εργαζόμενους το ποσοστό είναι πολύ χαμηλότερο (2%).
Η προχωρημένη μαθηματική σκέψη απαιτείται περισσότερο στους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, την εκπαίδευση και την υγεία (12%), καθώς και στον τομέα των υπηρεσιών (10%), σε αντίθεση με τη βιομηχανία και τη γεωργία (6%).
Η έρευνα δείχνει επίσης ότι η πλειονότητα των εργαζομένων ασχολείται με δραστηριότητες επίλυσης προβλημάτων στην κύρια εργασία τους. Σχεδόν έξι στους δέκα Αλβανούς (58%) δηλώνουν ότι επιλύουν προβλήματα τακτικά στη δουλειά τους, ποσοστό υψηλότερο από τον μέσο όρο των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων (52%). Οι γυναίκες είναι ελαφρώς πιο πιθανό να συμμετέχουν σε τέτοιες δραστηριότητες από τους άνδρες (61% έναντι 56%).
Η συμμετοχή σε δραστηριότητες επίλυσης προβλημάτων είναι επίσης υψηλότερη στον δημόσιο τομέα, την εκπαίδευση και την υγεία (70%) και στις υπηρεσίες (62%), σε αντίθεση με τη γεωργία και τη βιομηχανία (48%).