Μετά την πρόσφατη συμφωνία της χώρας μας με τη FYROM για το όνομα, την εθνικότητα και τη γλώσσα των κατοίκων του γειτονικού κράτους, φαίνεται ότι παίρνουν σειρά και άλλα εθνικά θέματα. Ένα από αυτά είναι το ζήτημα των ελληνοαλβανικών σχέσεων.
Η εκλογή του Έντυ Ράμα στη θέση του Πρωθυπουργού της Αλβανίας συνδέθηκε, από την πρώτη στιγμή, με ανιστόρητες εθνικιστικές και αλυτρωτικές φωνές εναντίον της Ελλάδας, υπονόμευση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων των Ελλήνων που ζουν, από καταβολής κόσμου, στις πατρογονικές εστίες τους και πολλά άλλα. Οι εσωτερικές σκοπιμότητες που υποκρύπτονται σε αυτή τη συμπεριφορά είναι εμφανείς.
Έλληνες και χριστιανοί. Αυτό ήταν το έγκλημα των Ποντίων που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ματωμένα χώματα της Μικράς Ασίας, στις αρχές του 20ού αιώνα. Και έπρεπε να πληρώσουν. Τον Δεκέμβριο του 1916 ετοιμάστηκε και επισήμως το σχέδιο εξόντωσης του άμαχου ελληνικού πληθυσμού του Πόντου, αν και ήδη από το 1914 οι άνδρες Πόντιοι δολοφονούνταν με κάθε ευκαιρία. Οι γυναίκες και τα παιδιά έπεφταν θύματα βιασμού και σφαγής. Και όσοι δεν γνώρισαν το μαχαίρι του φονιά, εξορίστηκαν και ομαδικά εκδιώχθηκαν προς περιοχές όπου πριν φθάσουν πέθαιναν.
Ο Βορειοηπειρωτικός ελληνισμός υπέστη την πιο σκληρή καταστολή, απηνείς διώξεις του εθνικού του φρονήματος, απαλλοτρίωση της συνειδησιακής εξέλιξης, εξαφανίσεις, βιασμούς γυναικών (σε σκηνοθετημένες απόπειρες διαφυγής από τη χώρα) από την πιο αιμοσταγή μυστική υπηρεσία που λειτούργησε ποτέ παγκοσμίως, τη διαβόητη αλβανική ασφάλεια. Συνεπεία των αμείλικτων διώξεων υποχρεώθηκαν να διαφύγουν στην Ελλάδα (και στη συνέχεια στις άλλες χώρες) χιλιάδες Έλληνες Ηπειρώτες του Βορρά.
Το «κρυφτούλι» που άρχισε να παίζεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα για την πλειοψηφία με την οποία θα ψηφιστεί στη Βουλή η κυοφορούμενη συμφωνία για το Σκοπιανό δεν δείχνει τόσο αθώο, αλλά ούτε και τόσο αποσπασματικό. Η συζήτηση που άρχισε για τους «180» προοιωνίζεται νέες συγκλίσεις και παραπέμπει σε πιο σύνθετα σενάρια.