Ο Στάθης Χατζής, ένας σφουγγαράς από τη Σύμη, έγινε θρύλος της ελεύθερης κατάδυσης τον Ιούλιο του 1913. Κατάφερε να φτάσει σε βάθος 88 μέτρων σε μια κατάδυση διάρκειας άνω των 3-1/2 λεπτών, προκαλώντας παγκόσμιο θαυμασμό. Η ιστορική του κατάδυση πραγματοποιήθηκε κατά την προσπάθειά του να εντοπίσει και να στερεώσει την άγκυρα του ιταλικού θωρηκτού «Regina Margherita» στα ανοιχτά της Καρπάθου.

Ως σφουγγαροκύρης, ο Χατζής είχε εμπειρία στην κατάδυση σε μεγάλα βάθη, φτάνοντας συχνά τα 100 μέτρα για να συλλέξει σφουγγάρια. Η κατάδυσή του ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς βούτηξε γυμνός, κρατώντας μόνο μια πέτρα 15 κιλών. Όταν επέστρεψε στην επιφάνεια, ήταν σχεδόν αναίσθητος με αίμα να βγαίνει από τη μύτη του, γεγονός που επιβεβαίωσε την εξαιρετική του προσπάθεια.

Οι Ιταλοί, που είχαν τότε την κυριαρχία των Δωδεκανήσων, τον επιβράβευσαν με ένα χρυσό μετάλλιο και το δικαίωμα να ταξιδεύει ελεύθερα με οποιοδήποτε ιταλικό πλοίο. Παρόλο που αργότερα χτυπήθηκε από καρκίνο και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα, ο Χατζής πέθανε σε ηλικία 58 ετών, αφήνοντας πίσω του έναν μύθο.

Η σπογγαλιεία ήταν ζωτικής σημασίας για την οικονομία και την ταυτότητα των νησιών των Δωδεκανήσων. Παρά τους κινδύνους, ήταν επίσης εξαιρετικά επικερδής. Κατά τη διάρκεια της ακμής του εμπορίου σφουγγαριών, σφουγγάρια από την Κάλυμνο εστάλησαν σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και της Μέσης Ανατολής.

Πολλοί Έλληνες μετανάστες από τα Δωδεκάνησα μετέφεραν την πρακτική αυτή στις ΗΠΑ, με πιο γνωστό παράδειγμα την πόλη Tarpon Springs στη Φλόριντα. Εκεί, μετανάστες από την Κάλυμνο και τη Σύμη δημιούργησαν μια ακμάζουσα κοινότητα σφουγγαράδων, κάνοντας την πόλη διάσημη για τα σφουγγάρια και την ελληνική της ταυτότητα.