Οι μεγάλες επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού κατά του Μουσσολίνι από τον Οκτώβριο του 1940 μέχρι και την άνοιξη του 1941 (επιχείρηση Primavera) έλαβαν χώραν στη Βόρειο Ήπειρο, δηλαδή στην περιοχή της Αλβανίας, η οποία κατοικείται κυρίως από την Ελληνική Εθνική Κοινότητα. Πήραμε το Αργυρόκαστρο, νικήσαμε στο Τεπελένι, απελευθερώσαμε την Κορυτσά, ήσαν τα πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων που σκορπούσαν ρίγη συγκινήσεως. Οι Βορειοηπειρώτες περίμεναν με ελληνικές σημαίες τον Στρατό μας και όλοι μαζί, άνδρες και γυναίκες, μοιρολόγησαν τους νεκρούς.
Ένα ντοκουμέντο που περιέχεται στον βιβλίο του πολιτικού Αλέξανδρου Κ. Παπαδόπουλου, «Άπειρος» Χώρα – Ο Αλβανικός Εθνικισμός και ο Οικουμενικός Ελληνισμός», και που κυκλοφόρησε το 1992 (παραμένοντας στην ανασκόπηση και τα συμπεράσματα απολείτως επίκαιρο) βοηθάει ιδιαίτερα στην ερμηνεία της..... εξάρτησης που εμφανίζει η Αλβανία και την επιρροή απ’ την Τουρκία. Πρόκειται για επιρροή που πολλές φορές δίνει την αίσθηση της δορυφορικής συμπεριφοράς. Η σχέση αυτή έχει βάθος και η Συμφωνία που υπεγράφη τότε μυστικώς είναι σε ισχύ όλα τα χρόνια. Μπορεί να ανεστάλει προσωρινώς σε ορισμένα σκέλη της την περίοδο του κομουνιστικού απομονωτισμού, αλλά σε πολύ πιο ισχυρές βάσεις, ενδεχομένως με κάποιες αλλαγές στη διατύπωση, επανήλθε μετά το 1991 και διαιωνίζεται.