Με ένα απλό διάταγμα που υπέγραψε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Ιλιρ Μέτα, το αλβανικό κράτος χορήγησε την υπηκοότητα στον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων - Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιο, σκορπίζοντας, μέρες εορτών, τη χαρά στους ανά τη χώρα ορθοδόξους που υπολογίζεται ότι ξεπερνούν το 20% του πληθυσμού.
Ποια ευγνωμοσύνη οφείλει, πρέπει να οφείλει, ο Ελληνισμός ολόκληρος εις τον δόλιο αλλά και κωμικό ψευδοκαίσαρα της Ρώμης, διότι με την άτιμη ενάντια στην πατρίδα μας επίθεση του, του έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει χθές την άφθαστη χαρά της αναγγελίας της εισόδου του απελευθερωτικού Ελληνικού στρατού στην Ιστορική και προσφιλή σε κάθε Ελληνική καρδιά Χειμάρρα.
Τα δικαιώματα του πολίτη και των μειονοτήτων είναι καθιερωμένα από τις Διεθνείς Συμβάσεις και την Σύμβαση Πλαίσιο. Σε κάθε χώρα. Και οι χώρες αυτές τα εφαρμόζουν. Και δίνουν στις μειονότητές τους αυτά που τους ανήκουν. Αυτά που τους αρμόζουν. Και κάτι παραπάνω σε πολλές χώρες. Αυτή είναι δημοκρατία. Αυτή είναι ισότητα. Βάσει αυτών των διατάξεων και η Αλβανία είναι υποχρεωμένη να τα σεβαστεί. Να τα εφαρμόσει.
Σιγή ασυρμάτου έχει επιβάλλει ο Νίκος Κοτζιάς για το περιεχόμενο των συνομιλιών που είχε κεκλεισμένων των θυρών στην Κρήτη το Σαββατοκύριακο με τον Αλβανό ομόλογο του Ditmir Bushati σε μια αμφιλεγόμενη διαδικασία επιδίωξης επίλυσης όλων των προβλημάτων στις διμερείς σχέσεις υπό μορφή πακέτου, με τα Αλβανικά ΜΜΕ να κάνουν λόγο για ένταξη και του θέματος των Τσάμηδων στην ατζέντα.
Τακτικά παρακολουθούμε από τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ ότι Αλβανοί εθνικιστές και αλβανικές οργανώσεις εκτός Αλβανίας κυρίως στις ΗΠΑ, αλλά κατά καιρούς και Αλβανοί πολιτικοί ηγέτες διακατέχονται από μεγαλοϊδεατισμό και ακραίες εθνικιστικές τάσεις και ανακινούν μειονοτικά θέματα και διεκδικήσεις εδαφικές σε όμορες και γείτονες χώρες της Βαλκανικής (Ελλάδα - Μαυροβούνιο - FYROM).
Το βράδυ 4ης Νοέμβρη μέρα Κυριακή, παρευρέθημεν στη λιτανεία λειψάνων Αγίου Σπυρίδωνος (Κέρκυρα) όπου τοποθετήθην με Πολυξίγγη και επισήμους. Τιμητικά προσκύνησα σώμα Αγίου και τα άνθη ρόδων που έλαβα τα φυλάω για να τα στείλω στους γονείς μου. Μετά τη λειτουργία καθήσαμε μετά του δημάρχου στο καφενείο του ξενοδοχείου ενώπιον της ωραίας πλατείας και του παλαιού φρουρίου της πόλης. Μετά τηλεγραφήσαμε προς Βενιζέλο και Σαπουτζάκη παρακαλούντες να περάσουμε στην Ήπειρο.
Ένα ζήτημα φλέγουσας σημασίας, μια ιδέα, ένα εμβατήριο που όλοι λίγο πολύ ψελλίσαμε κατά τη στρατιωτική μας θητεία για τη Βόρεια Ήπειρο, την σκλαβωμένη αδερφή μας, είναι η αφορμή για περαιτέρω ιστορική αναζήτηση και έρευνα. Είχα ακούσει μια ιστορία για έναν παππού, που όταν απελευθέρωναν οι Εύζωνοι τη Β. Ήπειρο, πετώντας παράλληλα τους Ιταλούς στη θάλασσα το 1940, παρακολουθούσε την προέλαση των ελληνικών στρατευμάτων απαθής και ασυγκίνητος. Ένας στρατιώτης τον πλησίασε και τον ρώτησε απορημένος γιατί δεν χαίρεται που απελευθερώθηκε η σκλάβα πατρίδα και εκείνος ατάραχος του είπε λόγια που μόνο η λαϊκή σοφία δύναται να αντιληφθεί και να αφομοιώσει: «Ξέρω, παιδί μου, πως δεν είναι οριστικό, όπως οριστικό δεν ήταν και τις προηγούμενες φορές». Ο νεαρός στρατιώτης πάγωσε για μερικές στιγμές και μετά συνέχισε την πορεία του και τα καθήκοντά του. Αναλογιζόταν όμως συχνά τις κουβέντες του γέροντα. Και έψαξε. Και έμαθε.
του Σταύρου Λυγερού
Την έντονη ανησυχία του για την κατάσταση που βιώνει η Ελληνική Μειονότητα της Αλβανίας εξέφρασε ο διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών Θεοφάνης Μαλκίδης μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής. «Πρέπει να ασχοληθούν οι πολίτες με τα μείζονα, τα ουσιαστικά, τα καίρια και τα σημαντικά.» τόνισε χαρακτηριστικά με αφορμή όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια με τις αλβανικές Αρχές να επιδίδονται σε μια διαρκή προσπάθεια καταπάτησης περιουσιακών και άλλων δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία. Προσπάθεια που κορυφώθηκε με τα χθεσινά γεγονότα στην Χειμάρρα, όπου, με την αδικαιολόγητη συνδρομή ισχυρής αστυνομικής δύναμης, επιχειρήθηκε η κατεδάφιση σπιτιών που ανήκουν σε μέλη της Ελληνικής Μειονότητας.
