Εμείς οι Βορειοηπειρώτες που εδώ και τόσα χρόνια έχουμε μείνει έξω από το σημερινό Ελληνικό Κράτος, δεν παύουμε, ούτε να τιμάμε, ούτε και να αγαπάμε την Ελλάδα.

Του Νίκου Μελέτη

Γραφει ο Άγγελος Συρίγος

Θέλουμε επιτέλους σωστές αλλαγές για να ζήσουμε στον τόπο μας

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2018, εγκαινιάζεται στα Τίρανα, στο Κέντρο Ανοικτού Διαλόγου, COD, σε αίθουσα του κτιρίου του Πρωθυπουργικού Γραφείου, η έκθεση «Μύρτις: Πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν». Αυτή η κοσμογυρισμένη έκθεση, έρχεται για πρώτη φορά από τα μουσεία της Ελλάδας στην Αλβανία και θα παραμείνει ανοιχτή από τις 14.09.2018 μέχρι τις 06.10.2018.

Διαβάστε την ομιλία της Γ.Γ. της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου, Αθηνάς Κρεμμύδα, στην ημερίδα της οικουμενικής ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών με θέμα «63η Επέτειος Σεπτεμβριανών - Του πογκρόμ κατά του Ελληνισμού της Πόλης 6-7/9/1955»

Η ένταξη της Βορείου Ηπείρου στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος ήταν μεν η ικανοποίηση των αυτουργών Ιταλών και Αυστροουγγαρέζων, που είχαν τα δικά τους συμφέροντα στην Αδριατική και των Αλβανών φεουδαρχών να φτιάξουν το δικό τους κρατίδιο, ήταν όμως κι ένας μεγάλος πονοκέφαλος για την διατήρηση και σωτήρια της.

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα του νέου σχολικού έτους και στη Βόρειο Ήπειρο τα πράγματα συνεχίζουν να είναι δύσκολα. Αυτοί που έχουν απομείνει στον τόπο είναι κυρίως οι υπερήλικες και οι μεσήλικες, οι οποίοι με μεγάλο κόπο και ζήλο προσπαθούν να στηρίξουν τα παιδιά τους, είτε για να τελειώσουν με επιτυχία το σχολείο, είτε για να σπουδάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, (πανεπιστήμιο) κυρίως της Ελλάδος.

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ

Του Νίκου Μελέτη

Γράφει o Άρης Δημητρακόπουλος

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας

Μετά την κατάκτηση της Ηπείρου και μέχρι τις αρχές του 17^ου αιώνα, η Οθωμανική κατοχή κατέστρεψε τα πάντα. Στην Ήπειρο βασίλευε απόλυτο πνευματικό σκοτάδι. Αμάθεια, άγνοια και αμορφωσιά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου. Οι μονές και οι νάρθηκες των εκκλησιών αποδείχτηκαν καταφύγιο, μετά την υποδούλωση, σε πνευματικές εστίες του ελληνισμού, που δίδασκαν φτωχοί μοναχοί και παπάδες λίγα κολλυβογράμματα, όσο να κρατιέται ζωντανή η σπίθα του Γένους. Στοιχεία για την προ της Τουρκοκρατίας εποχή δεν υπάρχουν. Πληροφορίες βρίσκουμε μετά την επικράτηση της Τουρκοκρατίας. Το Δέλβινο καταλήφθηκε οριστικά το 1537. Σαν επακόλουθο της ανάπτυξης του εμπορίου με το εξωτερικό, της βιοτεχνίας και του σχηματισμού των πρώτων αστικών κέντρων, άνθισαν πολύ πρώιμα τα γράμματα στην Ήπειρο. Ταξιδεμένοι Ηπειρώτες, άφησαν περιουσίες ολόκληρες, για να ιδρυθούν και να συντηρηθούν σχολεία στη γενέτειρά τους. Τα αρχαιότερα σχολεία είναι των Ιωαννίνων, του Δελβίνου, του Αργυρόκαστρου, της Δρόβιανης κ.ά.

Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Π. ΜΑΛΛΙΑΣ*

Στον απόηχο των καλοκαιρινών πανηγυριών και εορτών, μένουμε οι τελευταίοι μάρτυρες ενός τόπου ο οποίος για ένα δεκαπενθήμερο περίπου, ζωντάνεψε από την ελπίδα των νέων, από τα ορθάνοιχτα παράθυρα των μέχρι πρότινος κλειδαμπαρωμένων σπιτιών.