Ένα μέταλλο που πιστεύεται ότι είναι ο ορείχαλκος της μυθικής Ατλαντίδας βρέθηκε σε ένα ναυάγιο 2.600 ετών κοντά στις ακτές της Σικελίας.

Ο Πλάτωνας είχε περιγράψει το μέταλλο ως δεύτερο σε αξία μετά τον χρυσό και έλεγε ότι διακοσμούσε τους ναούς και τα παλάτια της Ατλαντίδας. Σύμφωνα με τα αρχαία ελληνικά κείμενα, ο ορείχαλκος ήταν αυτό που έδινε στην πόλη τη χαρακτηριστική της λαμπρότητα.

Στο διάλογο "Κριτίας", ο Πλάτωνας αναφέρει πως ο ορείχαλκος ήταν άφθονος στην Ατλαντίδα, εξορυσσόταν από τη γη και χρησιμοποιούνταν σε μεγάλα κτίρια όπως ο Ναός του Ποσειδώνα. Μάλιστα, οι νόμοι της πόλης ήταν χαραγμένοι σε μια στήλη από ορείχαλκο.

Η εύρεση 40 ράβδων του μυστηριώδους αυτού μετάλλου το 2014, και άλλων 47 το 2016, αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για την Ατλαντίδα. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι οι ράβδοι αποτελούνταν από 80% χαλκό, 20% ψευδάργυρο και μικρές ποσότητες μολύβδου.

Το κοκκινωπό αυτό μέταλλο, που μοιάζει με χρυσό, ταιριάζει με την περιγραφή του Πλάτωνα, οδηγώντας κάποιους να σκεφτούν πως η Ατλαντίδα μπορεί να μην ήταν απλώς ένας μύθος.

Στην αρχαιότητα, ο ορείχαλκος ήταν ιδιαίτερα πολύτιμος για τη δύναμή του, την αντοχή του και την ομοιότητά του με τον χρυσό. Ήταν τόσο σημαντικός, που λέγεται ότι ακόμη και ο Ιούλιος Καίσαρας τον χρησιμοποιούσε για να καλύψει κλεμμένο χρυσό.

Ωστόσο, κατά την εποχή του αυτοκράτορα Νέρωνα, το ποσοστό ψευδάργυρου στα νομίσματα από ορείχαλκο μειώθηκε, οδηγώντας τελικά στην εξαφάνισή του.

Παρόλο που οι ράβδοι από τη Σικελία έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον, παραμένουν η μοναδική φυσική απόδειξη για τον μυστηριώδη ορείχαλκο. Τα ερείπια της Ατλαντίδας, ωστόσο, παραμένουν άφαντα, παρά τον ενθουσιασμό γύρω από την ανακάλυψη.