της Μυρένας Σερβιτζόγλου

Η Βόρεια Ήπειρος δημιουργήθηκε πριν από περίπου έναν αιώνα μετά τη διχοτόμηση της Ηπείρου από της Μεγάλες Δυνάμεις.

Όλα ξεκίνησαν με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας που υπογράφηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1914 στην ιταλική πόλη από τις Μεγάλες Δυνάμεις και με το οποίο χαράζονταν τα αλβανικά σύνορα. Η περιοχή της Βόρειας Ηπείρου παραχωρούνταν στην Αλβανία, η οποία είχε αναγνωριστεί επίσημα ως ανεξάρτητο κράτος με τη Συνθήκη του Λονδίνου. Σύμφωνα με την απόφαση το Αργυρόκαστρο, το Βουθρωτό, το Δέλβινο, η Κορυτσά, η Χειμάρα, οι Άγιοι Σαράντα και η νήσος Σάσων ήταν πλέον αλβανικά εδάφη. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες μετείχαν στη συνδιάσκεψη ήταν η Αγγλία , η Γαλλία, η Ιταλία, η Ρωσία, η Γερμανία, και η Αυστροουγγαρία. Η συμμαχία της Ιταλίας και της Αυστρίας, ήθελε ένα ανεξάρτητο κράτος στην περιοχή για να αποτελεί μία ζώνη ουδέτερη που να μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε προγεφύρωμα σε πολεμική φάση.

Παρακολουθώντας την επικαιρότητα, είδαμε αρκετά ελληνικά μέσα ενημέρωσης να προβάλουν το θέμα της παρέμβασης του Ιλίρ Μέτα σε νομοσχέδιο της αλβανικής κυβέρνησης για την εκμετάλλευση δημοσίων ακινήτων και να το ταυτίζουν με την υπόθεση της Υπουργικής απόφασης 708 που υφαρπάζει τις περιουσίες των Χιμαραίων. Κάτι το οποίο φυσικά δεν ισχύει και θα σας εξηγήσουμε το γιατί.

Το 1913 ο ελληνικός στρατός ελευθερώνει τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου. Δυο κάστρα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, η Χειμάρρα και η Κορυτσά είχαν απελευθερωθεί νωρίτερα (1912). Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει το κατεχόμενο βόρειο τμήμα της ενιαίας Ηπείρου από τους Οθωμανούς Τούρκους.

Ένας στρατηγικός ανθελληνικός θύλακας - εντός του ΝΑΤΟ (!) - με όλα τα θεσμικά πολιτικά όπλα, λειτουργεί μια… ανάσα από την Ήπειρο

Η πριγκίπισσα Αργυρώ - Το Αργυρόκαστρο και η δολοφονία του γιου της - Η φοβερή κατάρα της - Τι γράφουν για την Αργυρώ οι Ι. Λαμπρίδης, Κ. Κρυστάλλης και Ν. Πολίτης - Τα ιστορικά στοιχεία του θρύλου - Η Αργυρώ στην αλβανική παράδοση

του Μιχάλη Στούκα

Του Ορφέα Μπέτση

Λέμε η Ελλάδα, αλλά εννοούμε τις εκάστοτε κυβερνήσεις που την καθοδηγούν και στην συγκεκριμένη περίπτωση την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα.

Αν και το 2018 σημαδεύτηκε από την αναζωπύρωση του «σκοπιανού», που, με αποκλειστική ευθύνη του συνόλου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έφθασε στην εθνικά επιζήμια συμφωνία των Πρεσπών και στο απίστευτο ενδοκυβερνητικό «τσίρκο» που την επικύρωσε, ωστόσο, ταυτοχρόνως είχαμε και την επανεμφάνιση του Βορειοηπειρωτικού.

του Μάξιμου Χαρακόπουλου*

Τους δικούς του χαρακτηρισμούς, βάσει των γεγονότων και του κλίματος που επικρατεί, παίρνει ο εκάστοτε χρόνος στο διάβα του.

Γράφει ο Μιχάλης Ντιναλέξης,

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Η. ΜΙΧΟΥ (*)

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Η ανθρωπότητα μέσα από τους αγώνες της για το δίκαιο και την επικράτησή του, αρκετές φορές οδηγούνταν σε εσωτερικούς διχασμούς, με κάποιους να πιστεύουν πως πέτυχαν τους σκοπούς τους και άλλους πάλι να απογοητεύονται διότι δεν πέτυχαν όλα όσα επιθυμούσαν.

«Σίγουρα θα πρέπει να είναι η διευρυμένη κουλτούρα του Γκεντ Τσακάι, που έχει μαγέψει τον πρωθυπουργό Έντι Ράμα», γράφει αλβανικό δημοσίευμα για την επιμονή του επικεφαλής της κυβέρνησης να τον θέσει ως υπεύθυνο στο υπουργείο Εξωτερικών.