Ανακοίνωση με αφορμή δημοσιεύματα που ήθελαν την Πρέσβη της Αλβανίας στην Αθήνα, να τίθεται εκτός διπλωματικού σώματος , εξέδωσε η Αλβανική Πρεσβεία στην χώρα μας.

Η προσφάτως επικυρωθείσα συμφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Ελλάδος και της Κύπρου, υπό το πρίσμα της σταθερότητας, της ενεργειακής αξιοποίησης και της ειρήνης στην Ανατολική Μεσόγειο, έρχεται να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή, όπως επισημαίνουν ειδικοί επί των γεωστρατηγικών θεμάτων.

Μετά από μεγάλη προσπάθεια από τους δικηγόρους και την προθυμία των πολιτών έχουμε συγκεντρώσει γύρω στους 250 φακέλους και είμαστε στην τελική ευθεία για να καταθέσουμε τις πρόσφυγες. Θα επικοινωνήσουμε με τον καθένα για να συμπληρωθεί ο φάκελος και να γίνουν οι εξουσιοδοτήσεις προς τους δικηγόρους έτσι ώστε στην αρχή της επόμενης εβδομάδας να καταθέσουμε τις πρόσφυγες. Η διαδικασία συγκέντρωσης δικαιολογητικών από οικογένειες που δεν πρόλαβαν να τα φέρουν, θα συνεχιστεί.

Τα θέματα που σχετίζονται με την εθνική ταυτότητα και εν γένει με τον προσδιορισμό των Ελλήνων στη λεγόμενη «Βόρεια Ήπειρο» η οποία ουσιαστικά αποτελεί τη συνέχεια του ελληνικού – εθνοπολιτισμικού στοιχείου στη βόρεια περιοχή της ιστορικά αναγνωρισμένης Ηπείρου, σε καμία περίπτωση δεν φανερώνουν χαρακτηριστικά κάποιας αλλότριας κουλτούρας ή εθνικότητας.

Φτάνουμε αισίως κοντά στην καταληκτική ημερομηνία οπού αρχίζουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αλβανίας με την ΕΕ, χωρίς ακόμη να έχει καθοριστεί ένα σχέδιο δράσης της Ελληνικής μειονότητας, αλλά ούτε και της ελληνικής κυβέρνησης. Και μπορεί μεν η ελληνική κυβέρνηση να έχει στον νου της ότι στην Βόρειο Ήπειρο υπάρχουν κάποιοι Έλληνες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστεί και να κατοχυρώσει τα δικαιώματα τους, όσο ευρύτερα είναι δυνατόν, οι ίδιοι όμως οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου κάνουν τόσο την δική τους την ζωή δυσκολότερη, όσο και των υπεύθυνων στην Αθηνά. Διότι το πιο εύκολο είναι να κατηγορούμε χωρίς να αναλαμβάνουμε ευθύνες, και να βγαίνουμε πάντα καθαροί και άσπιλοι από κάθε κατάσταση.

Γράφει ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος*

Ο Παπαδημήτρης, ή Δημήτρης Στεφάνου της οικογένειας Παπαδημαίων της Νίβιτσας, εφημέριος του χωριού και ηγούμενος της Μονής Κοκαμιάς σε μια ιδιόχειρη σημείωση στο πρώτο φύλλο του θαυματουργού Ευαγγελίου, με ημερομηνία Αυγούστου 1643 μας έδινε την πληροφορία ότι:

*Νικόλαος Α. Σταύρου
Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Παν/μίου Χάουαρντ της Ουάσιγκτον

Γράφει η Τασούλα Παπανικολάου*

Γράφει ο Ντοΐκος Δημήτριος

Η Καρολίνα G. είναι Αλσατή. Ο Παύλος Μπερμπέρογλου είναι ένας από τους Γάλλους στρατιώτες που σκοτώθηκαν για να απελευθερώσουν τα πάτρια εδάφη, στο τέλος του Β΄ Π.Π. Ωστόσο, αν και «ατόφια Γαλλίδα», η μητρική της γλώσσα είναι τα αλσατικά. Στο σχολείο διδάχθηκε τα γαλλικά, στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Ως ένα άτομο που επιθυμεί την ανέλιξη του τόπου του και απεύχεται τον ξεριζωμό των νέων ανθρώπων από την πατρίδα του, ουκ ολίγες φορές, έχω επιθυμήσει να συνδράμω στο ελάχιστο στη γη που με γέννησε. Παραταύτα κάποιες φορές νιώθω πως οι απόψεις μου απέχουν παρασάγγας από την εδώ πραγματικότητα.

Στέλεχος στο Δήμο Φοινίκης, που καλύπτει την πρώην επαρχία του Αλύκου, μένει οικογενειακώς στο χωριό του. Έχει και τρία παιδιά που πρέπει να μεγαλώσει και να εκπαιδεύσει με τον καλύτερο τρόπο. Είναι, όμως, τα κοινωνικά, οι καθημερινές εξελίξεις που τον ανησυχούν περισσότερο. Όπως τον κάθε Βορειοηπειρώτη που τον πονάει και νοιάζεται γι’ αυτόν τον τόπο, ‘όπως:

Ένα σημαντικό και φλέγον ζήτημα, το οποίο χρήζει άμεσης επίλυσης από την επίσημη ελληνική – ευρωπαϊκή πολιτεία προς τους γηγενείς Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, είναι εκείνο της εκπαίδευσης.

Γράφει η Νεφέλη Λυγερού