Το 2019, η αλβανική κυβέρνηση θέσπισε νόμο για την παροχή πρόσθετων συντάξεων σε εργαζόμενους που ασχολούνται με ιδιαίτερα δύσκολα και επικίνδυνα επαγγέλματα, όπως η εργασία σε υπόγεια ορυχεία, στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου, και στη μεταλλουργία. Ο νόμος προβλέπει επικουρικές παροχές, επαγγελματική σύνταξη, σύνταξη γήρατος, καθώς και αναπηρικές συντάξεις για όσους έχουν τουλάχιστον έξι χρόνια εργασίας στους συγκεκριμένους κλάδους.

Η χρηματοδότηση αυτών των παροχών προβλέπεται να γίνεται από εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών, καθώς και από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ο νόμος απαιτεί πρόσθετη εισφορά 10% του ακαθάριστου μισθού για τη χρηματοδότηση των επικουρικών συντάξεων, με τη συμμετοχή των εργοδοτών και των εργαζομένων. Ωστόσο, η εφαρμογή του νόμου παραμένει περιορισμένη. Πολλές εταιρείες δεν καταβάλλουν τις απαιτούμενες εισφορές, παρά τη νομική τους υποχρέωση.

Συνδικαλιστικές οργανώσεις και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία καταγγέλλουν ότι δεν υπάρχει μηχανισμός για την επιβολή τoυ νόμου. Οι εφορίες περιορίζονται στον έλεγχο των υποχρεωτικών εισφορών για τη βασική σύνταξη, παραλείποντας τις πρόσθετες εισφορές που απαιτεί ο νόμoς 29/2019. Αυτό το κενό οδηγεί σε ανεπαρκή κάλυψη των συνταξιοδοτικών παροχών για εργαζομένους στους συγκεκριμένους κλάδους.

Ο νόμος προβλέπει επίσης ότι οι εργαζόμενοι ηλικίας άνω των 48 ετών θα πρέπει να καλύπτονται από το ασφαλιστικό σύστημα του κράτους, ενώ οι νεότεροι εργαζόμενοι οφείλουν να συμμετέχουν σε ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία. Ωστόσο, η έλλειψη καταβολής εισφορών για εργαζόμενους άνω των 48 ετών αυξάνει τη δαπάνη για τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ η καθυστέρηση στην καταβολή των πρόσθετων εισφορών από τους νεότερους εργαζόμενους καθιστά τη μελλοντική τoυς σύνταξη αβέβαιη.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, από τους 10-12 χιλιάδες εργαζόμενους στα ορυχεία, λιγότεροι από 2 χιλιάδες λαμβάνουν τις απαιτούμενες συνταξιοδοτικές εισφορές. Στη βιομηχανία πετρελαίου, η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη λόγω της παρουσίας ξένων εταιρειών που τηρούν πιο αυστηρά τις νομικές υποχρεώσεις. Παρόλα αυτά, σε κλάδους όπως ο χρωμίτης και ο χαλκός, μόνο μία εταιρεία καταβάλλει τις πρόσθετες εισφορές, ενώ οι υπόλοιπες παραλείπουν τις υποχρεώσεις τους.