Η ελληνική μυθολογία περιβάλλεται από αμέτρητους μύθους και θρύλους, πολλοί από τους οποίους έχουν ρίζες στη Μυκηναϊκή Εποχή. Οι ιστορίες για τον Τρωικό Πόλεμο και την Οδύσσεια συχνά συνδέονται με αυτή την περίοδο. Μετά τους σκοτεινούς αιώνες που ακολούθησαν, η Ελλάδα εισήλθε στην Αρχαϊκή Εποχή γύρω στο 750 π.Χ. Ωστόσο, αν και αυτή η εποχή θεωρείται η αρχή της ελληνικής ιστορίας, οι μύθοι συνέχισαν να είναι μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ένα παράδειγμα αυτού είναι ο θρύλος της ίδρυσης της πόλης Τάρας στην Ιταλία. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Τάρας, γιος του θεού Ποσειδώνα και μιας νύμφης, ναυάγησε και σώθηκε από ένα δελφίνι που έστειλε ο πατέρας του. Σε εκείνο το σημείο ίδρυσε την πόλη, που αργότερα ονομάστηκε Taras. Αυτή η ιστορία είναι ξεκάθαρα μυθολογική, καθώς περιέχει θεϊκές και φανταστικές αφηγήσεις. Η πόλη όμως ιδρύθηκε πραγματικά στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ., κατά την Αρχαϊκή Εποχή, που συνήθως θεωρείται ως περίοδος ελληνικής ιστορίας.

Άλλο παράδειγμα είναι η ίδρυση του Βυζαντίου, της πόλης που αργότερα έγινε Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Βύζας, γιος του Δία ή μιας νύμφης, ίδρυσε την πόλη το 658 π.Χ. Αυτή η ιστορία, παρόλο που τοποθετείται σε ιστορική περίοδο, περιέχει σαφή μυθολογικά στοιχεία. Παρόμοιες αφηγήσεις για ήρωες που είναι απόγονοι θεών ή μυθικών πλασμάτων συνεχίστηκαν να εμφανίζονται πολύ αργότερα στην ελληνική ιστορία.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το παράδειγμα του Αρίωνα, ενός μουσικού που έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τον μύθο, δέχθηκε επίθεση από πειρατές, αλλά σώθηκε από δελφίνια που έστειλε ο θεός Απόλλωνας. Παρόλο που ο Αρίων είναι μια ιστορική προσωπικότητα, η ιστορία του εμπεριέχει μυθολογικά στοιχεία, δείχνοντας πως η μυθολογία συνέχισε να επηρεάζει τις αφηγήσεις της ελληνικής ιστορίας.

Μέχρι και την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η μυθολογία παρέμενε ζωντανή. Κατά την πολιορκία της Τύρου το 332 π.Χ., ο Διόδωρος ο Σικελιώτης κατέγραψε πως οι θεοί έστειλαν ένα θαλάσσιο τέρας για να βοηθήσει τους Έλληνες στρατιώτες. Αυτή η αφήγηση, παρόλο που μπορεί να βασίζεται σε πραγματικό γεγονός, παρουσιάζεται με καθαρά μυθολογικό τρόπο.

Όλα αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι η ελληνική μυθολογία δεν σταμάτησε απότομα με το τέλος της Μυκηναϊκής Εποχής. Αντιθέτως, συνεχίστηκε να συνυπάρχει με την ιστορία για πολλούς αιώνες. Ακόμη και κατά τον 4ο αιώνα π.Χ., στην εποχή του Αλεξάνδρου, οι Έλληνες εξακολουθούσαν να δημιουργούν και να αφηγούνται μύθους που συνδέονταν με τα ιστορικά γεγονότα της εποχής τους.