Πέντε χρόνια μετά την πτώση του Κώστα Καραμανλή, είχαν σηκώσει κεφάλι οι «σωματοφύλακες» του νεο-καραμανλισμού (πολλοί από τους οποίους αμφισβητούσαν από καιρό παρασκηνιακά τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά) και μπαινόβγαιναν στο Γραφείο του πρώτου με το δικαιολογητικό ότι ήταν η μόνη σταθερά πλέον της Κεντροδεξιάς Παράταξης, που έγινε για τον λόγο αυτό «χρυσή εφεδρεία» της ΝΔ.

Το οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα του Οκτωβρίου του 2009 είχε ξεχαστεί και οι εν λόγω βουλευτές (μαζί με πλειάδα στελεχών του κόμματος) - αντί να εργάζονται για την νίκη του στις επικείμενες εκλογές του Ιανουαρίου του '15 κατά του επερχόμενου καβάλα στ' άλογο αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα - όμνυαν πίστη και υποταγή στον Κώστα Καραμανλή ευελπιστώντας (με παρότρυνση και του φιλοκαραμανλικού Τύπου) ότι θα επανέλθει ο εκλεκτός τους στην πρωθυπουργία.

Θα επανέρχετο ως «σωτήρας» εκπροσωπώντας όχι απαραίτητα την ΝΔ, αλλά ένα διακομματικό εθνικό κίνημα σωτηρίας με βάση το δόγμα «Πρώτα η πατρίδα και ύστερα η παράταξη και το κόμμα», κάτι που έστελνε το μήνυμα ότι η υπόθεση «πολιτική» δεν είχε κλείσει για τον Κώστα Καραμανλή (άλλωστε και ο ίδιος είχε πει ότι ήταν νέος ακόμα για να συνταξιοδοτηθεί).

Αυτή η εικόνα βέβαια είχε ενταθεί ένα μήνα μετά την ήττα του Αντώνη Σαμαρά στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και, μολονότι ο ίδιος ο Καραμανλής απέφευγε συστηματικά να μιλήσει για τα μελλοντικά του σχέδια, τα στόματα συνέχιζαν να μιλούν.

Να μιλούν ανεμπόδιστα διαμορφώνοντας νοσηρό κλίμα στην ΝΔ, με τη... βοήθεια της Ντόρας Μπακογιάννη που ζήτησε έμμεσα την παραίτηση Σαμαρά (όπερ και εγένετο στις 5 Ιουλίου του 2015) με επίκληση της παράδοσης η οποία ήθελε τους αρχηγούς της ΝΔ να παραιτούνται μετά από εκλογική ήττα.

Οι ακραιφνείς Καραμανλικοί ετοιμάζονταν να σερβίρουν τη «σούπα» της «χρυσής εφεδρείας» στην αρχηγία, μιας και δεν είχε αξιοποιηθεί ο πρώην πρωθυπουργός στην Προεδρία της Δημοκρατίας (βλ. εκλογή ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλο, 18 Φεβρουαρίου 2015).

Ωστόσο μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων της ΝΔ δεν ήταν ενθουσιασμένη με την ιδέα αυτή, γιατί διατηρούσε έντονα στην μνήμη της τα λάθη της διακυβέρνησής του: τη διαιώνιση του «πασοκικού κράτους» (αντί της επανίδρυσης του κράτους), την επέκτασή του με φουρνιές «γαλάζιων παιδιών» στο δημόσιο, τα τραγικά γεγονότα των δασικών πυρκαγιών στην Ηλεία το 2007 και των ταραχών στην Αθήνα το 2008, τα υπαρκτά και ανύπαρκτα σκάνδαλα που θόλωσαν τη διακυβέρνησή του και, προπαντός, η απώλεια του ελέγχου στα δημοσιονομικά μεγέθη.

Απώλεια στην οποία απέδωσαν οι περισσότεροι ψηφοφόροι της ΝΔ την παρατεταμένη σιωπή του Κώστα Καραμανλή την οποία εξέλαβαν ως έμμεση αναγνώριση των ευθυνών του. Άρα δεν ετίθετο γι' αυτούς θέμα «χρυσής εφεδρείας» ή νοσταλγικής διάθεσης για κάποιον που τους απογοήτευσε. Θέμα ενεργοποίησης του Κώστα Καραμανλή για αναγέννηση της Κεντροδεξιάς παράταξης, τη στιγμή που ο ίδιος είχε δηλώσει, επιπλέον, «κουρασμένος».

Η «χρυσή εφεδρεία» Καραμανλή, που μετατράπηκε σε «ξαναζεσταμένη σούπα» ως προοπτική επανόδου του - προ δεκαετίας και βάλε - στις επάλξεις της ΝΔ, έχει πολλά κοινά με την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα στον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ανοίγει ορέξεις στους «προεδρικούς» του παρελθόντος για επιστροφή στην ηγεσία του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, αν και ο ίδιος δεν έχει εκδηλώσει καμιά διάθεση γι' αυτό.

Ωστόσο η συζήτηση για «χρυσή εφεδρεία» Τσίπρα στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ανοιχτή, ειδικά μετά την ανελέητη επίθεση κατά του Προέδρου του Στέφανου Κασσελάκη από βουλευτές και συνέδρους της Κεντρικής Επιτροπής (βλ. μυστική ψηφοφορία [σ.σ: το στρατόπεδο Κασσελάκη είχε ζητήσει η ψηφοφορία να είναι ονομαστική και φανερή], για την πρόταση μομφής των «87» την οποία υπερψήφισε ο Παύλος Πολάκης).

Το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει να έχει μετατραπεί σε Πύργο της Βαβέλ και να έχει χάσει την κυβερνητική προοπτική του (ετεροχρονισμένο χτύπημα οργής του λαού λόγω των ευθυνών του ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων).

Ήδη είναι πέμπτος δημοσκοπικά με 9,5% (βλ. δημοσκόπηση της Interview στις 7/9/'24 για λογαριασμό της εφημερίδας Political), με πτωτική τάση, που μπορεί να το εξαερώσει στα επίπεδα των ΑΝΕΛ και του ισπανικού κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς Podemos του Πάμπλο Ιγκλέσιας.

Τα αποκαρδιωτικά αυτά δεδομένα για την άλλοτε Κυβερνώσα Αριστερά, επόμενο είναι να ταράζουν τα μέλη του κόμματος, τα οποία το βλέπουν έτοιμο να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Έτσι άρχισαν πάλι να εξυφαίνονται σενάρια εκμετάλλευσης της «χρυσής εφεδρείας Τσίπρα», αν και ο πρώην Πρωθυπουργός αποφάσισε - χωρίς υπόδειξη τρίτων - να εγκαταλείψει την ηγεσία του κόμματός του (29/6/'23).

Κι αυτό το τελευταίο είναι χαρτί στα χέρια των οραματιστών του ΣΥΡΙΖΑ (που αρέσκονται στις «ξαναζεσταμένες σούπες»), οι οποίοι εξυφαίνουν σενάριο επιστροφής του (κάτι που κινεί υποψίες τον κόσμο του ότι ο Τσίπρας θέλει να επιστρέψει, για να δημιουργήσει ένα νέο κεντροαριστερό και αριστερό μαζί κόμμα) ποντάροντας στις αναμφισβήτητες πολιτικές αρετές και τις ηγετικές του ικανότητες.

Αρετές και ικανότητες όμως που τις επισκίασαν μεγάλα λάθη, όπως: Η οδυνηρή μνημονιακή συμφωνία την Άνοιξη του '15 λόγω της αλλοπρόσαλλης οικονομικής πολιτικής Βαρουφάκη, η μετατροπή του «Όχι» σε «Ναι» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, η βιασύνη για επένδυση στην εικόνα του βάσει προσωπικού συστήματος ΜΜΕ με φορείς «πρόσωπα σήψης», η τραγική ανυπαρξία κράτους τον Ιούλιο του '18 στην («φονικότερη του 21ου αι») πυρκαγιά στο Μάτι και η υπογραφή της «Συμφωνίας των Πρεσπών» ένα μήνα νωρίτερα, παρά το γεγονός ότι ο λαός ζητούσε δημοψήφισμα για να την καταψηφίσει.

Τα δεδομένα αυτά, που δεν ξέχασαν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, τους οδήγησαν να βγάλουν νέο ηγέτη τον (τρωτό λόγω αμφισβήτησης, στη συνέχεια) Στέφανο Κασσελάκη ωθούμενοι από τη λαχτάρα για αναζήτηση του καινούργιου.

Για αναζήτηση του καινούργιου έχοντας κλείσει ήδη προηγουμένως στις κάλπες και τη συνείδησή του τον κύκλο κυριαρχίας του Αλέξη Τσίπρα. Όλα αυτά βέβαια εκτός απροόπτου, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε τροχιά διάσπασης με τον Στέφανο Κασσελάκη έκπτωτο απ' την αρχηγία μετά την κατάθεση πρότασης μομφής εναντίον του. Μομφής η οποία εγκρίθηκε ήδη με 163 ψήφους «ΥΠΕΡ» από την πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.

Έτσι το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης θα οδηγηθεί - με εκπρόσωπο τον πρόσφατα νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Παππά - στην 88η ΔΕΘ και αργότερα στο Συνέδριο (για την εκλογή νέου Προέδρου του κόμματος), σε χρόνο που θα αποφασίσουν τα όργανά του.

Χρόνο που μπορεί να συμπέσει με τον πρώτο ή τον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ (Οκτωβρίου 2024 και 13 Οκτωβρίου, αντίστοιχα). Χρόνο κατά τον οποίο φαίνεται να κλείνει, και για το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, ένας ιστορικός κύκλος: αυτός της κυριαρχίας της Κεντροαριστεράς στην πολιτική ζωή της χώρας μας...

Κρινιώ Καλογερίδου