Οι Σκύθες ήταν νομάδες γνωστοί για τα εντυπωσιακά χρυσά έργα τέχνης τους. Ένα από τα πιο διάσημα έργα τους είναι ένα χρυσό γλυπτό που απεικονίζει έναν Σκύθη πολεμιστή πάνω σε άλογο, το οποίο βρέθηκε κοντά στη Μαύρη Θάλασσα, στην περιοχή που σήμερα είναι η Τουρκία.

Οι Σκύθες έζησαν από το 800 έως το 300 π.Χ. και περιπλανιόνταν σε περιοχές που σήμερα ανήκουν στη νότια Σιβηρία, την Κεντρική Ασία και την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Παρά το γεγονός ότι προέρχονταν από διάφορες φυλές, μοιράζονταν κοινά πολιτισμικά στοιχεία.

Ο Ηρόδοτος ήταν από τους πρώτους που κατέγραψαν πληροφορίες για τους Σκύθες. Περιέγραψε τους Σκύθες ως άγριους και δυσπρόσιτους πολεμιστές, λέγοντας:

«Κανείς δεν μπορεί να τους ξεφύγει όταν επιτεθούν, και κανείς δεν μπορεί να τους πιάσει αν δεν θέλουν να βρεθούν».

Ο Ηρόδοτος συνέλεξε πολλές πληροφορίες για τους Σκύθες και άλλους νομαδικούς λαούς κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, όπως στην πόλη Ολβία και τον ποταμό Δνείπερο.

Παρά τις διαφορετικές πολιτισμικές τους επιρροές, οι Σκύθες μοιράζονταν κοινές πολιτιστικές πρακτικές, όπως φαίνεται από τα πολυτελή αντικείμενα που κατασκεύαζαν. Τα χρυσά γλυπτά τους, όπως αυτό του ιππέα, δεν ήταν απλά έργα τέχνης αλλά συχνά αντικείμενα που συνδέονταν με τη θρησκευτική τους πίστη ή την πολιτική τους δύναμη.

Πολλές από τις γνώσεις μας για τους Σκύθες προέρχονται από εξωτερικές πηγές, όπως οι Έλληνες του Εύξεινου Πόντου, που έκαναν εμπόριο με τους Σκύθες. Αντάλλασσαν αγαθά όπως ψάρια, σιτάρι, ακόμα και άντρες για αστυνόμευση. Μέσω αυτών των συναλλαγών, πιθανώς μεταδίδονταν και ιστορίες για τους Σκύθες.

Οι αρχαιολογικές ενδείξεις για τους Σκύθες προέρχονται κυρίως από δύο περιοχές. Η μία είναι η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, όπου οι Έλληνες είχαν εμπορικούς οικισμούς. Πολλά από τα αντικείμενα που βρέθηκαν σε τάφους πλούσιων ηγετών Σκυθών χρονολογούνται από τον 7ο έως τον 4ο αιώνα π.Χ. Η δεύτερη σημαντική περιοχή είναι τα Όρη Αλτάι. Εκεί, σε τάφους όπως εκείνους του Παζιρίκ, οι ανασκαφές των Ρώσων αρχαιολόγων τη δεκαετία του 1920 και του 1940 αποκάλυψαν εξαιρετικά καλοδιατηρημένα αντικείμενα από τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ., λόγω του ψυχρού κλίματος και του πάγου που τα διατήρησε.

Οι Σκύθες, ως πολεμιστές νομάδες, είχαν στενές σχέσεις με τους Έλληνες μέσω του εμπορίου, και πολλά σκυθικά αντικείμενα που έχουν βρεθεί, είτε σε τάφους είτε σε άλλα σημεία, μαρτυρούν την επαφή των δύο πολιτισμών. Αυτά τα χρυσά γλυπτά προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για την αρχαία σκυθική κουλτούρα και αποτελούν σημαντικά τεκμήρια για τους ιστορικούς και αρχαιολόγους που μελετούν τη σχέση των Σκυθών με τους Έλληνες.