Η ολοκλήρωση έργων υποδομής, όπως οι αυτοκινητόδρομοι και ειδικά οι σήραγγες, αποτελεί σημαντικό γεγονός για την Αλβανία. Οι Αλβανοί πολίτες ταξίδεψαν για πρώτη φορά στον αυτοκινητόδρομο Τιράνων-Vorë στα τέλη της δεκαετίας του '90, και έκτοτε, πραγματικοί αυτοκινητόδρομοι άρχισαν να γίνονται μέρος της καθημερινότητάς τους, με ορόσημο το 2009. Ωστόσο, η έλλειψη εμπειρίας και εκπαίδευσης γύρω από τα μεγάλα έργα υποδομής φαίνεται να έχει επιφέρει μια αδράνεια στην κοινωνία απέναντι σε προβλήματα που σχετίζονται με τον προγραμματισμό, την υλοποίηση και την παράδοση αυτών των έργων.

Παρά τα συνεχή προβλήματα και τις προκλήσεις που προκύπτουν κατά τη διάρκεια των κατασκευαστικών έργων, η κοινωνία συχνά παραβλέπει τα θέματα της διαχείρισης και της ασφάλειας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ημιτελείς υποδομές που παραδίδονται για χρήση, παρά τους κινδύνους. Οι περιπτώσεις της Οδού Arbri και της Σήραγγας του Λογαρά υποδεικνύουν μια παθητική αποδοχή από τους πολίτες όσον αφορά την πρόωρη χρήση έργων που δεν έχουν ολοκληρωθεί πλήρως.

Ανάμεσα στα πολλά έργα υποδομής που βρίσκονται σε εξέλιξη, η σήραγγα Λογαρά αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κακής διαχείρισης και προχειρότητας. Τα εγκαίνια της σήραγγας έγιναν χωρίς να έχει ολοκληρωθεί πλήρως, ενώ τα προβλήματα στον σχεδιασμό και την υλοποίησή της φανερώνουν την απουσία τήρησης προτύπων και κανόνων που διέπουν τις δημόσιες επενδύσεις. Από την ανάλυση της διαδικασίας έγκρισης, σχεδιασμού και υλοποίησης αυτού τoυ έργου γίνεται σαφές ότι οι αποφάσεις λήφθηκαν με βάση πολιτικά κίνητρα και όχι τις πραγματικές ανάγκες της χώρας.

Η σήραγγα του Λογαρά δεν είχε αρχικά καθοριστεί ως προτεραιότητα στα εθνικά αναπτυξιακά σχέδια, oύτε ήταν μέρος της τομεακής στρατηγικής μεταφορών της Αλβανίας. Παρ' όλα αυτά, η απόφαση για την υλοποίησή της πάρθηκε ξαφνικά από τον πρωθυπουργό, αγνοώντας τη στρατηγική που είχε προγραμματιστεί για σημαντικούς διαδρόμους όπως ο οδικός διάδρομος Elbasan-Berat-Përmet-Tepelene και άλλες κρίσιμες υποδομές. Ενώ η στρατηγική υπογράμμιζε τη σημασία της σύνδεσης αυτών των διαδρόμων για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης, το έργο της σήραγγας Λογαρά επιλέχθηκε ξαφνικά, παραμερίζοντας άλλα κρίσιμα έργα.

Η κατασκευή της σήραγγας καθυστέρησε την ολοκλήρωση άλλων έργων, όπως του δρόμου Rrogozhinë-Korçë και του δρόμου Arbri, τα οποία ξεκίνησαν πριν από το 2013 αλλά παραμένουν ημιτελή. Τα έργα αυτά, παρά τις πολλές τελετές εγκαινίων, δεν έχουν ολοκληρωθεί μετά από πάνω από μια δεκαετία. Οι καθυστερήσεις αυτές, σε συνδυασμό με τις οικονομικές δυσκολίες που προκλήθηκαν από την πανδημία Covid-19 και τη γενικότερη οικονομική κρίση, οδήγησαν σε σημαντική αύξηση του κόστους των έργων, πέρα από τις αρχικές προβλέψεις.

Η σήραγγα Λογαρά αποδείχθηκε ιδιαίτερα ασύμφορη, όχι μόνο λόγω του υψηλού της κόστους, αλλά και λόγω της περιορισμένης χρησιμότητάς της. Παρά τις υποσχέσεις για μείωση του χρόνου ταξιδιού κατά 35 ή 40 λεπτά, η πραγματική μείωση είναι λιγότερο από 15 λεπτά, γεγονός που δεν δικαιολογεί το υπερβολικά υψηλό κόστος του έργου. Επιπλέον, η χρήση της σήραγγας περιορίζεται κυρίως στην τουριστική περίοδο, που διαρκεί μόλις δύο με τρεις μήνες τον χρόνο, αφήνοντας την περιοχή σχεδόν ερημωμένη για το υπόλοιπο διάστημα.

Η διαδικασία επιλογής του αναδόχου του έργου περιπλέκεται από αμφιβολίες και καταγγελίες για κακή διαχείριση. Ο αρχικός διαγωνισμός προκηρύχθηκε τον Δεκέμβριο του 2020, αλλά ακυρώθηκε λίγες ημέρες πριν την ολοκλήρωσή του με την αιτιολογία ότι "καμία προσφορά δεν ήταν κατάλληλη". Στη συνέχεια, ο διαγωνισμός προκηρύχθηκε εκ νέου το 2021, με αποτέλεσμα το κόστος να αυξηθεί κατά 40 εκατομμύρια ευρώ, και τελικά να ανατεθεί σε έναν Τούρκο επιχειρηματία, ο οποίος είχε συναντηθεί προηγουμένως με τον πρωθυπουργό και την αρμόδια υπουργό.

Τελικά, αυτό που επιβαρύνεται είναι το κόστος για τους πολίτες. Το συνολικό κόστος του έργου αυξήθηκε κατά περίπου 40 εκατομμύρια ευρώ λόγω κακοδιαχείρισης, και επιπλέον οι πολίτες θα πρέπει να πληρώνουν 5 ευρώ για κάθε διέλευση από τη σήραγγα. Το έργο αυτό αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Αλβανία στον τομέα των δημοσίων επενδύσεων και της διαχείρισης υποδομών.