Είναι να απορεί κανείς και να θλίβεται, γιατί - την ώρα που κάποιες δημοσιογραφικές γραφίδες καταφέρονται κατά της επιλογής της μισής αλήθειας σχετικά με την «παράδοση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στη θαλάσσια περιοχή πέριξ της Κάσου» (δια χειρός Γ. Γεραπετρίτη) -- με αφορμή τα προ μηνός τραγελαφικά γεγονότα απάρνησης της οριοθετημένης ελληνικής ΑΟΖ (όπως απαιτούσε η τουρκική NAVTEX βάσει του τουρκολιβυκού μνημονίου) --, ξεχνούν να πουν την άλλη μισή, για να μην σκιάσουν ενδεχομένως την αξία «δικών» τους στα αλληλοδιαδοχικά κυβερνητικά σχήματα.

Ξεχνούν να πουν, δηλαδή, ότι η άλλη μισή αλήθεια - πέραν αυτής στην Κάσο - γράφτηκε το 2020 (δια χειρός Ν. Δένδια) με την υπογραφή της ημιτελούς ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας που δίνει μηδενική ή περιορισμένη ελληνική επήρεια (κυριαρχία) στη θαλάσσια ζώνη ανατολικότερα του 25ου μεσημβρινού.

Στη ζώνη συγκεκριμένα μεταξύ 28ου και 32ου, όπου βρίσκονται η Ν. Ρόδος, το σύμπλεγμα της Μεγίστης (Καστελόριζο, Ρω, Στρογγύλη), η Κάσος, η Κάρπαθος και η Κρήτη. Νησιά υπονομευμένα από τετραετίας λόγω ημιτέλειας της βεβιασμένα υπογραφείσας ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας (σε απάντηση του προηγηθέντος τουρκολιβυκού μνημονίου του '19), αποτέλεσμα της οποίας ήταν και είναι η αμφισβήτηση από την Τουρκία της θαλάσσιας αυτής ζώνης με δικαίωμα διεκδίκησής της στη Χάγη μαζί με τα προαναφερθέντα νησιά μας.

Άρα αυτά που έγιναν πέριξ της Κάσου τον περασμένο Ιούλιο ήταν η αναμενόμενη συνέχεια της πρώτης φάσης της τουρκικής αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας (9/8/2020 - 12/9/2020), η οποία έλαβε χώρα 6-7 μίλια απ' το Καστελόριζο, όταν επιτρέψαμε (λόγω ημιτέλειας της ελληνοαιγυπτιακής συμμαχίας) στο τουρκικό σκάφος Ορούτς Ρέις να κάνει έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα του συμπλέγματος της Μεγίστης υπό το... άγρυπνο βλέμμα πλοίων του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Κατά τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίσαμε και τώρα την τουρκική φρεγάτα Gelibolu, με ρόλο επιτηρητή στο ιταλικό «Ievoli Relume» κατά τις προκαταρκτικές εργασίες του για πόντιση καλωδίου ηλεκτρικής σύνδεσης της Ελλάδας με την Κύπρο.

Συνελόντι ειπείν, είναι δικαιολογημένος ο κλαυθμός και οδυρμός για τον περιορισμό του ιταλικού πλοίου που στείλαμε στον σκληρό αποκλειστικά πυρήνα των 6 νμ ΕΧΥ. Δικαιολογημένη και η αγανάκτηση ότι δώσαμε στο Gelibolu ρόλο ελεγκτή των εθνικών συμφερόντων μας στα ελληνικά νερά (σε απάντηση των ελληνικών Navtex του Σταθμού Ηρακλείου για τις 16 Σεπτεμβρίου ενόψει της τετραμερούς ευρωπαϊκής άσκησης «Ευνομία» ανατολικά της Κάσου), κάτι που ερμήνευσαν κάποιοι ως πράξη «ισοδύναμη με παράδοση εθνικής κυριαρχίας».

Παράδοση έναντι της οποίας ενδέχεται να... «ωχριούν τα Ίμια», «αν αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια»!!! Μόνο που η πράξη αυτή -- που αναμένεται να κάνει τον κύκλο της τον Σεπτέμβριο με την ολοκλήρωση της πόντισης καλωδίων (σ.σ: η πρόσφατη επάνοδος έξω απ' την Κάσο του «Ievoli Relume» «ολοκλήρωσε ανέφελα» τις προκαταρκτικές εργασίες του Ιουλίου πριν την πόντιση καλωδίων τον πρώτο μήνα του Φθινοπώρου, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές) -- θα είναι λειψή, χωρίς την αναφορά στην αρχή του κακού (μερική ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, 2020) μόνο και μόνο για να μη θιγεί η υπουργία του πρώην ΥΠΕΞ μας.

Αυτά για να μη λέμε μόνο τις αλήθειες που μας συμφέρουν, όπως κάποιοι διεθνολόγοι ή δημοσιογράφοι οι οποίοι λειτουργούν περιοδικά σαν «στρατευμένοι» σε ρόλο φιλοκυβερνητικό ή αντιπολιτευτικό προβαίνοντας σε βαρύγδουπες αποκαλύψεις.

Αποκαλύψεις οι οποίες δημιουργούν την εντύπωση ότι αμφότερες οι πλευρές εργαλειοποιούν κατά το δοκούν τα τεκταινόμενα στην Κάσο (οδυνηρότερη όλων θα ήταν η επαλήθευση της αδιάψευστης μέχρι στιγμής φήμης ότι ζητήσαμε άδεια απ' τους Τούρκους για τις έρευνες του »Ievoli Relume» στην ελληνική ΑΟΖ και «για να μην ξαναζητήσουμε, δεν ξαναπήγαμε») αγνοώντας ηθελημένα τα προ τετραετίας προηγηθέντα που τα προετοίμασαν.

Έπειτα, αν δεχτούμε ότι η ρηματική διακοίνωση που επέδωσε το ελληνικό ΥΠΕΞ στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών (30/07/24) ήταν προσχηματική -- δεδομένου ότι, 10 μέρες μετά, «τα τετελεσμένα και συντελεσμένα» έξω απ' την Κάσο επικύρωσαν το τουρκολιβυκό μνημόνιο, κι ας είπε ο Γεραπετρίτης ότι «πήγαν όλα καλά και αποσοβήθηκε η κρίση» -- τότε θα πρέπει να δεχτούμε ότι η επικύρωση του μνημονίου αυτού από εμάς υφίσταται εν τοις πράγμασι από τετραετίας, κι ας μην το παραδεχόμαστε.

Ότι ανάλογη στάση, δηλαδή -- με αυτήν του... «επαγγελματία κατευναστή» έναντι της Τουρκίας Γιώργου Γεραπετρίτη -- είχε κρατήσει και ο τότε ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας το Καλοκαίρι του '20, όταν επέτρεψε την τρίμηνη παραμονή του τουρκικού ερευνητικού Ορούτς Ρέις έξω απ' το Καστελόριζο υπό το... «άγρυπνο» βλέμμα πλοίων του ΠΝ μας, όπως προείπα.

Όλα αυτά βέβαια ουδόλως πτόησαν ή πτοούν την αταλάντευτη εθνική γραμμή της κυβέρνησης (γραμμή πλήρως ευθυγραμμισμένη με την ηττοπαθή που χάραξε η Σχολή του Κατευνασμού το 1996 επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη), με αποτέλεσμα να αυξάνονται και να πληθύνονται στα ΜΜΕ οι ΕΛΙΑΜΕΠίστες προπαγανδιστές του κατευνασμού (βλ. Ντόκος, Ροζάκης, Ιωακειμίδης,κλπ).

Προπαγανδιστές που είτε υποστήριξαν (άμεσα ή έμμεσα) τη «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου με την Τουρκία είτε έσπευσαν να διαχωρίσουν αρχικά τον «κατευνασμό» απ' τον «Συμβιβασμό» στις διαπραγματεύσεις μαζί της, για να καταλήξουν στους... αναγκαίους «μικρούς και έντιμους», προκειμένου να αποφύγουμε αργότερα (βλ. Χάγη) τους επώδυνους συμβιβασμούς οι οποίοι θα μας οδηγήσουν σε εθνική τραγωδία (βλ. άρθρο Παν. Ιωακειμίδη «Η ενοχοποίηση του συμβιβασμού», στην εφημ. ΤΑ ΝΕΑ).

Τι μας θυμίζουν όλα αυτά; Την προάγγελο κακών ειδήσεων πρώην ΥΠΕΞ μας Ντόρα Μπακογιάννη, που -- με ανεπίσημη παρέμβασή της στην ίδια εφημερίδα και τον δημοσιογράφο Γιώργο Παπαχρήστο τον Ιανουάριο του '20 -- είχε ταχθεί υπέρ της προσφυγής της Ελλάδας στη Χάγη για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, αλλά το πλαισίωσε με μια υπόμνηση.

Την υπόμνηση ότι η επιλογή του Διεθνούς Δικαστηρίου μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της ΑΟΖ του Καστελορίζου, προκειμένου να κατοχυρώσουμε δικαιώματα άλλων νησιών μας (λες και δεν τα κατοχυρώνουν όλα οι Διεθνείς Συνθήκες της Λωζάνης [1923] και των Παρισίων [1947]). Νησιών μεγαλύτερων, όπως η Ρόδος και η Λέρος...

Αξίζει να σημειωθεί (για διατήρηση της εθνικής μνήμης μας) ότι ο εν λόγω δημοσιογράφος είχε δηλώσει τότε ότι η Ντόρα Μπακογιάννη «υποστηρίζει την υπογραφή συνυποσχετικού μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας», κάτι που χαρακτήρισε (δικαιολογημένα)»ταύτιση με τις επιθυμίες της τουρκικής πλευράς» ο τότε Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ Σταύρος Καλαφάτης και τέσσερα χρόνια αργότερα »εθνική συνθηκολόγηση» ο π. πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς (Μάρτιος 2024).

Κι αυτό γιατί αντίκειται πλήρως στα εθνικά μας συμφέροντα η υπογραφή συνυποσχετικού προ της Χάγης, δεδομένου ότι η Τουρκία δεν θα πάει εκεί - σύμφωνα με επανειλημμένες δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν - «μόνο για να λύσει το θέμα της ελληνοτουρκικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας» (όπως λέει και ξαναλέει προς εφησυχασμό μας ο Έλληνας πρωθυπουργός), αλλά προτίθεται να ανοίξει τη βεντάλια όλων των τουρκικών διεκδικήσεων σε Θράκη- Αιγαίο και, ενδεχομένως, στην Κύπρο.

Ναι, και στην Κύπρο, όπου τα λάθη επί λαθών της Κυπριακής Προεδρίας συσσωρεύονται, με τελευταίο αυτό της συναίνεσής της να παρευρεθεί ως εκπρόσωπος της Τουρκίας (αν και δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα αυτή την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος-μέλος της Ε.Ε) ο ΥΠΕΞ της Χακάν Φιντάν στο Άτυπο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε (29 Σεπτεμβρίου).

Κίνηση τουλάχιστον απερίσκεπτη την οποία εκθείασαν με υπερβάλλοντα ζήλο ο Κύπριος ΥΠΕΞ Κωνσταντίνος Κόμβος («εποικοδομητική στάση της Λευκωσίας») και ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης («κίνηση υψίστης πολιτικής σημασίας») ως να μη διαθέτουν στοιχειώδη διορατικότητα.

Φευ! Το έλλειμμα διορατικότητας στην Εξωτερική πολιτική Ελλάδας και Κύπρου αποτελεί το έσχατο δείγμα ότι Αθήνα και Λευκωσία κατηφορίζουν χέρι-χέρι στον γκρεμό προς χάριν της... «ελληνοτουρκικής φιλίας» (στην οποία επενδύει μονόπλευρα η Αθήνα) και ΔΕΝ προτίθενται να σταματήσουν την προενταξιακή βοήθεια της Ενωμένης Ευρώπης στην Τουρκία πηγαίνοντας κόντρα στους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους και τους «προστάτες» της τελευταίας στην Ε.Ε.

Κι αυτό εν γνώσει του ότι με την απόφασή τους αυτή δίνουν αέρα στα πανιά της «Γαλάζιας Πατρίδας» της, η οποία θέλει το μισό Αιγαίο δικό της, ένωση της Δυτικής Θράκης με την Ανατολική υπό τουρκική κυριαρχία και της Κύπρου με την Τουρκία...

Κρινιώ Καλογερίδου