Με πρωτοβουλία, φροντίδα και ευλογία του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, που πάντοτε έχει στραμμένο το άγρυπνο βλέμμα της ψυχής του προς τη νεότητα, νέοι απ' ολόκληρη την Αλβανία συγκεντρώθηκαν και κατασκηνώνουν για μερικές ημέρες στο ιστορικό Μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων στους Δρυμάδες Χιμάρας.

του π. Ηλία Μάκου

Σ' αυτό το ιστορικό Μοναστήρι, οι νέοι, στις ακτές του Ιονίου, μέσα από προσευχές, ακολουθίες, πνευματικές συζητήσεις και αναζητήσεις, ψυχαγωγία, προβολή ντοκιμαντέρ, επικοινωνία, νιώθουν αδέλφια μεταξύ τους και αντιλαμβάνονται πως σε αυτούς τους βιαστικούς, τους ρηχούς και μηχανικούς καιρούς μας, θαρρούμε πως δεν είναι μονάχα όμορφο να στοχάζεται κανείς τον Θεό, αλλά είναι και χρέος. Ιδιαίτερα γι' αυτούς, που πλάθουν τη ζωή τους, όπως οι νέοι.

Βιώνουν την χριστιανική κατασκήνωση, που τους προσφέρει με πολλή αγάπη και στοργή ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος στη Μονή, ως έναν χώρο ανοικτό, που αποκαλύπτει μυστικούς συμβολισμούς γι' αυτή εδώ τη ζωή. Και ταυτόχρονα αποτυπώνει και την μοναδική πραγματικότητα, την αιωνιότητα.

Σ' αυτή την πορεία ενισχύονται από το πρόσωπο, το λόγο, τις εμπνευσμένες πράξεις του Αρχιεπισκόπου κ. Αναστασίου, που τον νιώθουν φίλο τους, φίλο τους μεγάλο, που τους δίνει δύναμη και φως και περισσό θάρρος, ώστε να μην καταντήσει η ψυχή τους ξερό χορτάρι, αλλά και στα καλά τα χρόνια και στα δύσκολα τα χρόνια, πάντα με τον Χριστό να είναι.

Οι κατασκηνώσεις είναι ένα ζωτικός τομέας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, που προσφέρει στην καθοδήγηση και στην προκοπή των νιάτων. Γι’ αυτό οργανώνονται με μεγάλη επιμέλεια και διατίθενται χρήματα για την καλύτερη λειτουργία τους.

Οι νέοι, για τους οποίους ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος λέει συχνά, ότι "δεν είναι μόνο το μέλλον, αλλά και το παρόν της Εκκλησίας μας, πλημμυρίζουν την ψυχή από Θεό, από ζωή, ενεργητικότητα. ανακαλύπτοντας συνεχώς ευγενικούς πόθους στην καρδιά τους.

Και διαπιστώνουν ότι στα κατάβαθα του "είναι" τους έχουν ακριβούς θησαυρούς. Αυτούς τους θησαυρούς οφείλουν να τους φυλάνε ζηλότυπα. Και να τεχνουργούν αθόρυβα και καρτερικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, πολύτιμα μαργαριτάρια. Αρετές αξετίμητες, δυσεύρετες, πολυζήτητες, που θα είναι τα άφθαρτα στολίδια τους. Και θα αστράφτουν στους συνανθρώπους σαν δυνατά αστέρια.

Οι κατασκηνώσεις είναι ένας καλός τόπος να καταλάβουν οι νέοι ότι όσο αψείς, όσο επαναστατικοί, όσο ρηξικέλευθοι και αν είναι, είναι ανάγκη να μην παραγνωρίζουν το θέλημα του Θεού, έτσι ώστε πειθαρχημένα και φρόνιμα να γίνονται ωφέλιμοι και χρήσιμοι στους γύρω τους.

Και πως όταν ο εχθρός, στη δύσκολη ώρα του ψυχικού πειρασμού, έρχεται κύματα, κύματα απειλητικός, επίμονος, ορμητικός, την πιστή ψυχή δεν μπορεί να τη σαλέψει από το βάθρο της. Του εχθρού η εξουσία είναι περιορισμένη. Ας λυσσομανά. Θα οπισθοχωρήσει και θα καταντροπιαστεί και συντριβεί, το ξέρει δα και ο ίδιος, απάνω στη στερεωμένη ψυχή.